Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 22 november 2022

Jigidi




Het soms verguisde, maar niet meer uit de maatschappij weg te denken, internet, helpt me nog steeds door de soms moeilijke en eenzame tijden. Allereerst is daar de zware mantelzorg voor echtgenoot Karel en daarbij de nog steeds aanwezige corona, waardoor ik me nogal voorzichtig in de buitenwereld waag, zijn allebei situaties, waar ik helaas niet al te best mee om kan gaan. Dit schrijf ik niet om te klagen hoor want ik realiseer me terdege, dat ik beslist de enige niet ben, en diep in mijn hart, voel ik me eigenlijk alleen maar schuldig en een verwend kind, die zijn eigen zaakjes allemaal niet zo best meer aan kan. Op de momenten dat het me echt allemaal teveel wordt zet ik dus de laptop aan of pak de tablet. Niet alleen heb dan via de social media alle gewenste contact met de buitenwereld, ook kan ik via mijn stukjesschrijvrij, alles lekker van mij afschrijven en de niet al te persoonlijke verhaaltjes op mijn blog plaatsen. 

 Toch is er één plekje op het net, dat mij het meeste bezig houdt; "Jigidi"  [https://www.jigidi.com/] is de naam van een legpuzzelsite waar ik volkomen verslaafd aan ben. Als kind was ik al dol op legpuzzels. Van de kleinste kinderpuzzeltjes tot nu liefst, 2000 of 3000 stukjes. En neem dan daarbij die heerlijke Jan van Haasteren`s of de Wasgij puzzels, die ik een paar jaar terug leerde kennen. Heerlijk! Toch is er iets wat mijn puzzelliefde aardig verknalt. De angst een stukje kwijt te zijn of erger er inderdaad eentje missen. Perfectionist als ik ben, is de lol er dan helemaal af en is de hele puzzel in mijn ogen dan meteen waardeloos en zou ik hem het liefst in de kliko willen gooien. Dat doe ik natuurlijk bij die hele grote dure puzzels niet, maar ja, wat moet ik er mee? Weggeven of wegdoen is ook geen optie meer. Jammer gewoon. 



Dat is zo fijn van jigidi. Geen modern [lees dure] app, maar je puzzelt gewoon in de browser en dat is meer dan genoeg. Even een account aanmaken en de puzzel wordt automatisch opgeslagen, zodat je er later weer verder aan kunt werken. Ook handig van dat account is, dat je je puzzel meteen op al je apparaten terugvindt. Zelf speel ik het meest op de tablet, want dat puzzelt zo lekker in bed, [hihi, maar volgens de wetenschappers helemaal fout]. 

Weliswaar vind ik bij Jigidi geen puzzels van 3000 stukjes, maar de max van 600 stukjes is zeker een stap in de goede richting en meer dan ik in een andere legpuzzel app heb gezien. Alle stukjes komen in één keer op het "werkveld", maar er is ruimte genoeg om de puzzel heel confortabel op te lossen. Ook de [wat mij betreft] irriterende tijdklok, is van het werkvlak te verwijderen naar de achtergrond en er is geen beperking van tijd.



En als ik de aangeboden puzzels zat zou zijn [wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt] dan kan ik altijd nog mijn eigen legpuzzels maken. Dat heb ik, om het eens uit te proberen 1x gedaan. Het resultaat was niet echt geslaagd, want de afbeelding was zo moeilijk, dat ik zelf niet meer uit de puzzel kwam. 


Hij staat er nog steeds op, want ik weet niet hoe ik hem moet wissen, maar ben van plan dat ding ooit nog eens onder handen te nemen. Voor nu, heb ik meer dan genoeg aan de puzzels die erop staan en waarvan ik gelukkig nooit een stukje kwijt zal zijn. [ehh...of het zou een programmeerfoutje moeten zijn]. Dus bij deze........Dank je wel, makers van Jigidi. 

Een dag later..........

Toen ik het stukje geschreven en gepost had, dacht ik ineens. "Oei, ik heb zoveel haast om het stukje op fb te zetten, terwijl de puzzel nog niet eens af is, dat kan eigenlijk niet". Nu is hij dus wel af en maak ik daarbij het verhaaltje compleet. Wel zo netjes, al zeg ik het zelf, hoewel "af". Helemaal afgemaakt is hij niet, want als ik dat laatste stukje, wat ik op het plaatje net naast het gat heb geplaatst, erin zou zetten, floept de afbeelding meteen weg en komt er een "plat" plaatje tevoorschijn, zonder de lijntjes van de puzzelstukjes. Dat vond ik een beetje jammer, dus doen ik het maar zo.



O, ja, en deze wil ik eigenlijk ook nog wel even kwijt. Zomaar een puzzel, die ik tegen kwam met een
bestandsnaam waar mijn laptop het een beetje moeilijk mee had.



Geschreven: 22 november 2022
Dagtekening: 22 november 2022