Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

vrijdag 18 november 2022

Boodschappen doen anno 2022


Hahahaha, dat het weeg/prijsbonnetjes van groente en fruit bij Appie niet aan die slimme klimaatvriendelijke verszakjes blijven plakken is vanmiddag bij mij weer eens overduidelijk gebleken. Ik had alle boodschappen met de app op mijn mobiel al in de winkel ingescand en met twee halfgevulde tassen reed ik naar de kassa. Na het intikken dat ik wilde afrekenen was het natuurlijk weer raak. Controle! Eigenlijk was het lachen, want ik had maar 2 zakken mandarijnen, een klimaatvriendelijk verszakje met zelf afgewogen appels, en twee pakken kaas, dus nauwelijks genoeg om een goede controle te doen. Toen begon de controledame ineeens diep in mijn tas te zoeken. Het beruchte weeg/prijsbonnetje van de appels was nergens te vinden. Na alles uit de tassen te hebben gehaald, was en bleef het bonnetje zoek. Natuurlijk was dat uitermate verdacht, maar ik was doodkalm, want ik wist [zelf met mijn overjarige en slechte korte termijngeheugen] absoluut zeker dat ik het beruchte bonnetje had ingescand. Volkomen ontspannen bleef ik wachten hoe die dame dat ging oplossen. Blijkbaar had ze het al vaker bij de hand gehad, want ze zei tegen mij: Reken de hele boel maar af, en voordat ik de kans kreeg een korte bon in te tikken [milieuvriendelijk], was zij er als de kippen bij om een grote kassabon uit te printen. En ja hoor, daarop stonden mijn appels overduidelijk vermeld. Toen ik mijn tassen buiten uit het winkelkarretje haalde, schoot ik nogmaals in de lach, want wat zat er aan de buiten aan de bodem van één van mijn tassen geplakt? Juist, ja, je raadt het al: het "appelenbonnetje".

[Foto: AHonline]

Geschreven: 18 november 2022
Dagtekening: 17 november 2022