Hoogtepunt van onze muziekervaring maakten we mee in Kilkenny. Daar hebben we een avond "life music" meegemaakt in een bomvolle pub, waar de "The Irish Weavers" optraden. Je weet niet wat je meemaakt. Met een heleboel bierdrinkende Ieren, zongen we luidkeels mee. Danny boy, Molly Malone, The fields of Athenry, en ga zo maar door, liedjes te over, die wij intussen ook al aardig begonnen te kennen. Toen men aan "The red rose cafe" begon, ging iedereen uit zijn dak. Die titel zei me in eerste instantie niets, maar toen het begon, was ik totaal verbaasd, want het ik herkende het snel. Het was net of Vader Abraham met zijn "Kleine cafe aan de haven", even zijn stem liet horen daar in Kilkenny. Het nummer blijkt in daar in Ierland een absolute topper te zijn, wat toch niet niks is voor een liedje. over een cafe aan de haven, van het Westfriese Hoorn, waar ene Pierre Kartner even een biertje nam. Een onvergetelijke ervaring. Later op die avond hebben we nog even met de bandleden staan praten en natuurlijk gingen we met de twee door hen uitgebrachte CD`naar huis. Inclusief "The red rose cafe", wat te vinden is op één ervan.
Het lijkt wel, of muziek in de genen zit van alle Ieren, en ook als je eens goed kijkt naar de popsterren van de afgelopen jaren, zijn er een heleboel met Ierse roots. En dat zijn niet de minste artiesten. Noemen van namen doe ik niet, want dat is eigenlijk niet helemaal eerlijk tegenover de ontelbare [vooral buiten Ierland] volslagen onbekende artiesten, die even mooie en fijne muziek maken.
In afgelopen jaren, toen het nog niet zo moeilijk was, muziek te downloaden, heb ik alles wat er te vinden was in die categorie, binnengehaald en samen met de netjes gekochte muziek , heb ik een grote muziekbibliotheek op kunnen zetten in MP3. Voor mijzelf heb ik de muziek ingedeeld in 3 categoriën met de volgende namen. 1-Celtic Music, 2-Celtic Homesongs en 3-The Irish/Scottish whistle`s. Verder gebruikte ik naam "Celtic", ipv. "Irish", omdat ik bij het samenstelling van mijn verzameling ook de Schotse muziek toevoegde. Er is weinig verschil tussen die twee, behalve dan natuurlijk de beroemde doedelzakmuziek. Ook persoonlijk kan ikzelf weinig onderscheid maken tussen Iers en Schots, want vele teksten zijn in het Gaelic, een taal, waar in mijn ogen een beetje mystieke sfeer omheen hangt en waar ik, jammergenoeg, niets van begrijp. In de eerste groep, "Celtic Music" deelde ik, de voor mij mooiste muziek in, zoals, Enya, Clannad, Secret Garden en Celtic Women en nog veel meer. De tweede, "Celtic Homesongs", bevat leuke en heerlijk sentimentele liedjes, waarvan ik "The Dubliners" het grootste voorbeeld vind en de derde, de "Irish/Scottish fiddles" [viool en accordeon], waarnaar ik maar heel zelden luister. Af en toe zijn ze wel eens grappig, maar ik heb er ook niet veel van, alleen wat toevallig op de CD`s stond, omdat ik die eigenlijk niet zo mooi, en veel te druk vind.
Nu we door Karel`s ziekte en ook gewoon door het ouder worden, het jammergenoeg niet meer mogelijk is ons geliefde Ierland te bezoeken, ben ik dubbel blij, met die muziek. Niet alleen om daar heerlijk, thuis en in de auto, naar te luisteren, maar het is ook een van de weinige dingen, waarmee ik tot Karel kan doordringen en ik stond werkelijk versteld van het feit, dat hij tijdens de dagbesteding, waar ze naar muziek luisterden, hij, ineens om de Dubliners vroeg. Vandaar die prikkende ogen!
En dat ik daar vaker last van heb, bewijst het stukje wat ik schreef op 25 februari 2017 toen ik midden in de verhuizing zat:
" Vanmiddag reed ik in de stromende regen richting Bovenkarspel. Opeens hoor ik een van mijn meest favoriete Ierse nummers, "The Cliffs of Doneen", door de autoluidsprekers komen. Met de volume ruim hoger dan goed is voor een mens zijn oren moest ik wel heel goed opletten om bij de les te blijven. Ik zag me weer staan, helemaal in mijn eentje aan de uiterste noordkust van Ierland. In een adembenemend mooie natuur stond ik daar. De felle wind kleedde me bijna uit en de zee was tropisch blauw. Het begon verdacht te prikken in mijn ogen en voordat ik het me realiseerde rolde de tranen over mijn wangen. Wat is dat nou? Zo ken ik me niet? Ben ik ineens zo "soppy" geworden? Ach, waarschijnlijk doet een verhuizing toch meer dan ik wil toegeven. Pfffff........."
