Oh, zou het? Het was vandaag bijna als vanouds. Ik zag het al toen ik Medemblik in kwam rijden. Een overbevolkt zebrapad en mensen die zich verzamelden bij het station van de stoomtram. Wat had ik [en zeker niet alleen ik] dat gemist. Eindelijk zag ik de tram weer op zijn vertrouwde plek in Medemblik aan het perron en eindelijk kon Karel weer eens mee. Na even in het restauratierijtuig met Ingrid te hebben bijgebabbeld, stapte ik af en keek hoe de tram, weer richting Hoorn vertrok. Toen ik de parkeerplaats verliet, reed ik door een heel drukbevolkte Nieuwstraat, vol met terrassen, die meer dan goed bezet waren. Ik wist niet wat me overkwam, het leek zo onwerkelijk, na die coronatijd, maar na even in mijn arm te hebben geknepen, begreep ik me dat het echt was. Super gewoon! Ook zag ik dat de buitenlanders schoorvoetend weer deze kant op komen, gezien de aanwezigheid van weer wat witte nummerplaten met een "D" erop.
Karel zou met Ingrid meekomen naar huis, dus had ik daar heerlijk, even geen omkijken naar en kon ik heerlijk alleen met een slingerende omweg naar huis. Het was schitterend weer en na die ervaring in de Nieuwstraat leek het of er een soort bevrijding in de lucht hing. Ik voelde het gewoon, die beklemming was weg, hoewel dat in de polder natuurlijk niet echt te merken was. Maar in de dorpen wel. Daar zag ik voor het eerst, weer opvallend veel mensen op straat. Waar een terrasje gemaakt kon worden, was er ook eentje en overal zaten wel mensen bij elkaar. In Oosterblokker vierde men een alternatieve kermis. Ik bleef steken achter een draaiorgel op een kar en het was er met een fikse groep mensen een heel gezellige boel. Maar wat me het meeste trof, was wel het enorme aantal fietsen bij "De Paus" in Lutjebroek. Honderden fietsen stonden daar, net als vanouds, overal waar ze maar neergezet konden worden; de trottoirs en plaatsjes stonden vol. Toen wist ik het zeker. Dat lijkt toch echt op het begin van "het einde van het coronatijdperk".
En nu, terwijl ik, nu dit stukje zit te tikken, denk ik ineens, "Zou het niet mooi zijn, als dit stukje het laatste is, wat ik voor mijn "Merkwaardige [corona]jaren dagboek" geschreven heb?". Of het zo mag zijn, weet natuurlijk geen mens, maar ik wil nu even niet denken over de herfst en een mogelijke vierde golf. Eerst maar eens de zomer....... en genieten!
