Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

woensdag 30 juni 2021

Busjesparade

Ik zag met archiveren van mijn stukjes, dat ik deze niet op mijn blog had gezet. Om de boel een beetje compleet te maken, zet ik hem toch ook maar hier: 

Fb-post:
Het is best wel confronterend om in een seniorenwijk te wonen. Het zijn echter fijne huisjes, die
helemaal zijn aangepast aan de wat moeizamere manier van leven, wat men helaas, op latere leeftijd,
onvermijdelijk voor zijn kiezen krijgt. Ook in de straat is de aanwezigheid van ons senioren goed te
merken, in de vorm van werkbusjes in een bepaalde catagorie. [Rolstoel]taxibusjes, Scootmobielen en
rollator leveranciers, buurtzorg, wijkverpleging, ambulances en ga zo maar door; een gelukkig niet al te
reguliere, maar nimmer stoppende parade, die je er aan wil herinneren, dat het allemaal wat moeizamer
wordt.
Maar vandaag zag ik er eentje staan die ik niet helemaal begreep. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in
trapliften. Huh? trapliften? Dat was mijn eerste reactie, toen ik het busje geparkeerd zag staan. Ik
zie de woningen eigenlijk als gelijkvloers. Ja, er is een trap naar een zolder, die evt. als een slaapkamer
kan worden gebruikt, maar die is daar, denk ik, niet echt voor bedoeld en wordt waarschijnlijk maar
door weinig mensen als zodanig gebruikt. Er is een prima slaapkamer beneden, dus kan ik me niet
voorstellen dat er moeite wordt gedaan ergens een traplift te installeren. Maar goed, wie ben ik, ik zal
wel ergens een logica missen


Reacties: