Alleen reizen schijnt in de hoofden van de meeste mensen, maatschappelijk niet bij elkaar te passen. Reizen doe je op zijn minst met z`n tweeën en als je niemand hebt, om mee op stap te gaan, dan zijn er altijd nog de reizen voor singles, zodat je ook niet alleen bent. Prima als je dat wilt, maar dat het ook anders kan heeft dochter Ingrid sinds kort bewezen. Zij trekt er momenteel, in haar eentje lekker op uit en heeft ontdekt, hoe heerlijk het is [ik spreek uit ervaring], om met een mooi muziekje op, lekker per auto door Nederland te zwerven. En ik probeer, als ik wat weet [uit eigen ervaring of via media], haar van wat tips te voorzien.
Op het moment pieker ik me suf, in welk tv programma in Museum Voorlinden in Wassenaar heb gezien, want ook dat, leek mij, gezien dat vreemde zwembad, wel iets voor haar. Ik tipte haar toen meteen en ben daarna, dat hele museum helaas vergeten. Vandaar dat ik nogal verbaasd was, dat ik gisteren ineens foto`s van het museum op haar tijdlijn zag op facebook. Ik reageerde erop met een hartje en na Ingrid`s antwoord:"Ik kom er straks wel even over vertellen", sloten we de conversatie die middag op fb af.
Toen ze dus gisterenmiddag laat bij me kwam, vertelde ze, dat ze eerst geen idee had, waar ze terecht gekomen was, maar dat het uiteindelijk een heel bijzondere ervaring was geweest. Er was ook een speciale tentoonstelling, van de kunstenaar Anthony Gormley. Hij was er zelf en zij zag hem bezig met het signeren van zijn boeken, waarvoor een heleboel mensen stonden te wachten in een lange rij. Als door en wesp gestoken reageerde ik: "Waaat??, Anthony Gormley??, Oh wat goed. De maker van de van the Angel of the North", Ze keek me aan of ze water zag branden, want ze had hem dan wel gezien, maar had verder nog nooit van de beste man gehoord. Nou ik wel. Zijn prachtige beeld in Newcastle upon Tyne, de "Angel of the North" nog eens te zien, heeft jarenlang op mijn wensenlijstje gestaan. Tot dat bewuste moment lukte het me nooit. Newcastle was voor ons de plaats waar de boot arriveerde voor de zoveelste vakantie in de UK of de plek, waar we uiteindelijk weer op de boot terecht kwamen op weg naar huis. Wel was het een goede stad om verkeerd te rijden en het heeft me heel wat zweetdruppels gekost om die verhipte boot, ondanks de borden, in dat gigantische industriegebied te vinden.
Twee keer ging het bijna echt fout. De eerste keer misten we, op een haar na, de boot, maar de tweede keer had ik, ondanks alles, enorm geluk. We waren net de boot af gereden en moesten naar het noorden. Ik was, zoals gewoonlijk, de weg weer eens hopeloos kwijt. Uiteindelijk reed ik uit wanhoop via een u-bocht een onbekende snelweg op. En ja hoor, daar zag ik haar, volkomen onverwachts!. Rechts in het gras op een heuveltje. "The Angel of the North". Veel tijd om te kijken had ik niet, laat staan dat ik kon stoppen voor een foto, maar ze was daar in volle glorie. Hoewel iets kleiner dan ik me had voorgesteld zat ik te stuiteren in de auto. Mijn medereizigers snapten er niets van en reageerden zoals ik had verwacht, nogal verongelijkt."
.png)
Toen ik dat allemaal aan Ingrid had verteld, kreeg ze door, dat we beiden wel iets bijzonders hadden gezien dat toe te schrijven was aan Anthony Gormley. Ik mijn Angel en zij die wonderlijke tentoonstelling van zijn werk. We googelden nog wat samen op zijn naam en waren toen nogmaals, nu alletwee, stomverbaasd, dat de schitterende "Hurkende man" [officiele naam "Exposure"] bij de Lelystaddijk ook van hem is.
Nu een dag verder, terwijl ik dit stukje tik, rinkelt mijn telefoon. Ik lees: "Ingrid heeft je getagd in een bericht". Ik grinnik, want ik hoef dit eigenlijk niet eens te openen. Ik weet het al. Natuurlijk doe ik het toch en het is dan ook geen verrassing. Jahoor......"De hurkende man" in zijn volle glorie. Na hem al tig keren uit de verte te hebben gezien, heeft ze hem nu toch maar eens een keertje van dichtbij bekeken.
Fotoverantwoording:
Angel of the North: Wikipedia
Hurkende man: Ingrid Haarsma
