Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 13 september 2022

Ballater


Wie kon ik hemelsnaam vermoeden dat wij, toen we in juni 2003 rustig een kopje koffie zaten te drinken in de kleine en sfeervolle restauratie van het stationnetje in Ballatar, daar bijna 20 jaar later nog eens op zo`n emotionele manier mee zouden worden geconfronteerd. [Zie ook: Schotse stationnetjes]

We hadden, na onze vele treinreizen, zelfs nu we ons per auto verplaatsten, nog steeds, de [misschien] gekke gewoonte, om, als we door een klein plaatsje reden, even een bezoekje te brengen, aan het eventueel aanwezig station[netje] aldaar. Dat heeft ons al menige spectaculaire herinneringen opgeleverd. Ook hier dus. Wij hadden al een enorm lange route achter de rug vanuit John O`Groats via Aviemore naar het zuiden, toen we ineens een klein dorpje binnen reden waar eigenlijk wel een aparte sfeer hing. Op verschillende winkelgevels waren wapenschilden geplaatst, wat mij meteen deed denken aan een "Hofleverancier" en toen ik een bordje zag dat verwees naar "The Old Royal Station" werd ik wel heel erg nieuwsgierig. [Over ons bezoek hieraan schreef ik in "Schotse stationnetjes", en ook over mijn ontsteltenis, toen ik ontdekte dat het stationnetje van Ballater in 2015 voor een groot deel was afgebrand.]

Na ons bezoek aan Ballater ben ik richting Balmoral gereden en reed over dezelfde weg, waarvan nu de beelden, om zo`n trieste reden, de wereld over gingen. Door de langs de weg geplaatste verbodsborden om te fotograferen, wist ik dat ik in de buurt kwam, maar meer dan een kleine glimp, ver weg tussen de bomen, leverde het me niet op. De zijweg die uiteindelijk kwam, leidde me langs het hek, maar ook daar konden we niets zien van het kasteel zelf.

Ik zat nog steeds, gebiologeerd voor de tv en was weer even helemaal terug, hoe triest de aanleiding ook was. De beelden van het Ballater en Balmoral en de schitterende en vooral rustige omgeving, hoe vertrouwd was het allemaal, dat moest het even kwijt. Helaas ben ik tegenwoordig, in Karel mijn aanspreekpunt grotendeels kwijt, dus heb ik het, bij deze, maar opgeschreven.

Queen Elizabeth II rust zacht --- 8 september 2022




Geschreven: 13 september 2022
Dagtekening: juni 2003 en heden