Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

dinsdag 13 september 2022

Ballater


Wie kon ik hemelsnaam vermoeden dat wij, toen we in juni 2003 rustig een kopje koffie zaten te drinken in de kleine en sfeervolle restauratie van het stationnetje in Ballatar, daar bijna 20 jaar later nog eens op zo`n emotionele manier mee zouden worden geconfronteerd. [Zie ook: Schotse stationnetjes]

We hadden, na onze vele treinreizen, zelfs nu we ons per auto verplaatsten, nog steeds, de [misschien] gekke gewoonte, om, als we door een klein plaatsje reden, even een bezoekje te brengen, aan het eventueel aanwezig station[netje] aldaar. Dat heeft ons al menige spectaculaire herinneringen opgeleverd. Ook hier dus. Wij hadden al een enorm lange route achter de rug vanuit John O`Groats via Aviemore naar het zuiden, toen we ineens een klein dorpje binnen reden waar eigenlijk wel een aparte sfeer hing. Op verschillende winkelgevels waren wapenschilden geplaatst, wat mij meteen deed denken aan een "Hofleverancier" en toen ik een bordje zag dat verwees naar "The Old Royal Station" werd ik wel heel erg nieuwsgierig. [Over ons bezoek hieraan schreef ik in "Schotse stationnetjes", en ook over mijn ontsteltenis, toen ik ontdekte dat het stationnetje van Ballater in 2015 voor een groot deel was afgebrand.]

Na ons bezoek aan Ballater ben ik richting Balmoral gereden en reed over dezelfde weg, waarvan nu de beelden, om zo`n trieste reden, de wereld over gingen. Door de langs de weg geplaatste verbodsborden om te fotograferen, wist ik dat ik in de buurt kwam, maar meer dan een kleine glimp, ver weg tussen de bomen, leverde het me niet op. De zijweg die uiteindelijk kwam, leidde me langs het hek, maar ook daar konden we niets zien van het kasteel zelf.

Ik zat nog steeds, gebiologeerd voor de tv en was weer even helemaal terug, hoe triest de aanleiding ook was. De beelden van het Ballater en Balmoral en de schitterende en vooral rustige omgeving, hoe vertrouwd was het allemaal, dat moest het even kwijt. Helaas ben ik tegenwoordig, in Karel mijn aanspreekpunt grotendeels kwijt, dus heb ik het, bij deze, maar opgeschreven.

Queen Elizabeth II rust zacht --- 8 september 2022