De Ajaxied van de familie

Onze dochter Suzanne is de Ajaxied van de familie en natuurlijk wordt daar nog al eens over gesproken. Ik vind het een prestatie, dat ze dat kan want, tijdens bergen en vooral dalen, blijft ze, door dik en dun, lid. Aan de andere kant bewijst ze daarmee ook, dat het gewoon ook leuk kan zijn, en dat niet alle fans, de boel zo nodig kort en klein moeten slaan.

Toen we 3 dagen terug door de Bijlmer reden, kwamen we natuurlijk langs de Arena, want zeg nou zelf, daar kan je nauwelijks omheen. Ineens begon Suus erover, dat we hier ook liepen, toen dat enorme gebouw nog in aanbouw was. "Ik heb er nog foto`s van" zei ze en vervolgde: "Diezelfde dag zijn we nog bij "De Meer" geweest, om er afscheid van te nemen". Ik antwoordde meteen: "Oh, ja, nu je het zegt, dat we dat allemaal gedaan hebben, herinnerde ik me nog wel, maar foto`s?"



Eenmaal terug, waren de foto`s bij Suus snel opgezocht. Gelukkig stond er achterop de foto "03-96" gedrukt, waardoor meteen mijn vraag, wanneer het geweest was, opgelost werd. Thuis ben ik nog eens door mijn foto-archief gegaan, maar kwam tot de conclusie, dat ik ze echt niet meer had, en realiseerde me dat dit waarschijnlijk de zoveelste slachtoffers zijn, van een overijverige opruim/weggooi-sessie van echtgenoot Karel. 

 

 In haar Ajaxmap vond ik behalve de bewuste foto`s nog meer. Ook waren we erbij toen op 16 februari 1996 onze ex-plaatsgenoten Frank en Ronald de Boer de Westfriese Flora openden. Ook dat wist ik niet meer, maar mijn arm op één van de foto`s is het onweerlegbare bewijs dat ik er was. Wie de foto`s heeft gemaakt, vertelt het verhaal niet [waarschijnlijk Suzanne zelf], maar ik herken de mouw van mijn trui.

Door de jaren heen en door bergen en dalen bleeft Suus lid van de supportersclub. Ze heeft er voor gezorgd, dat ook ik de Arena kon zien, tijdens één van de vele familiedagen en ik vond het geweldig om daar zomaar te zijn.

Ze kocht één aandeel van Ajax. Helaas, rijk werd ze er niet van, maar het was en is, een mooie leer om te ervaren, hoe zo`n aandeel werkt en het hoe bedrag schommelt, in winst of [helaas vaker] verlies. Ik ging met haar mee als we weer eens wissellijsten moesten kopen bij Ikea, om het zoveelste legpuzzel van het Ajaxteam aan de muur te hangen. In onze huisvriend Arie vond ze een waardige medestander, getuige de foto`s die ik maakte tot in de kanaaltunnel toe.

Mooie herinneringen...............

Het was me het ritje wel

Vanmiddag had ik mezelf maar weer eens getracteerd op een heerlijk relaxed rondritje door ons mooie Westfriesland. Nadat ik even had geinspecteerd hoe het met de A.C. de Graafweg gesteld was, reed ik, aan het eind daarvan, bij de rotonde richting Nieuwe Niedorp. Bij de afslag op het "50 gedeelte" ging ik er weer af en via de ventweg reed ik op het eind links Nwe Niedorp in. Daar was men druk aan de weg bezig. De helft van de toch al smalle straat lag open en een verkeersregelaar was in geen velden of wegen te bekennen. Niet echt nodig, want het was niet druk, maar toch....ik moest een behoorlijk lang stuk aan de linkerkant van de weg rijden. Halverwege bleef ik hangen achter een voetganger, want zelfs die had, dat smalle deel van de weg nodig om zijn weg te vervolgen, en toen hij in de gaten kreeg, dat ik achter hem reed, maakte hij een beetje paniekerig plaats. Zo onbeholpen zelf, dat hij bijna het water in kukelde. Met een schuchter bedankje [lekker handig, door het dichte raam] ging ik langs hem heen. Aan het eind van de weg, moest ik de N242 weer op, want linksaf [richting Jumbo] was helemaal afgesloten.

Na een korte blik op de folly`s [ze zijn nu zo goed te zien met de kale bomen en ik moet altijd even kijken] trok ik de auto totaan de eerstvolgende rotonde [van Kolhorn en Abbekerk] op naar de 100 km per uur. Op het moment dat ik op de rotonde mijn blik naar het asfalt richtte, vanwege de bocht om hem te verlaten, zag ik in mijn ooghoek, in een nanoseconde, een hele grote legerhelicopter van rechts naar links heel laag over de weg vloog. "Huh, wat doet die nou hier?", dacht ik meteen. Weer opkijkend na de bocht was hij verdwenen en hoe ik ook speurde, hij was in geen velden of wegen meer te zien. Zou hij geland zijn bij één van de boerderijen?? Een beetje voorzichtig zoekend, want als ik het een beetje veilig wilde houden, ging dat niet zo best, keek ik op de erven van de komende boerderijen, maar dat ding was weg en bleef weg. En daar had je het dan weer; natuurlijk begon ik mezelf af te vragen, of ik dat ding wel echt had gezien. Het was zo kort en ja ik ben niet meer zo piep. Doorrijdend tot Middenmeer, ging ik bij de rotonde meteen rechtsaf en reed ik de polder weer in. Na nog wat omzwervingen daar [o.a. even langs het vliegveld] belandde ik bij wat grote kassen, waar ik het zoveelste bord passeerde met het mysterieuze opschrift [iets van AMSI en nog wat] en ineens werd ik wakker. Zou dat Microsoft zijn, daar aan de westkant van de A7?. Mijn vorige poging daar een kijkje te nemen was mislukt, omdat ik de weg niet kon vinden, dus nieuwsgierig geworden reed ik via de borden inderdaad onder de A7 door. En daarna kreeg ik een beetje kippenvel. In de verte zag ik allemaal gele hesjes, die de automobilisten opvingen en [dacht ik] vragen wat ze hier zoal te zoeken hadden. Bij de tweede post, die ik ook al zag, stond een wachthuisje en kreeg ik de indruk dat de weg ophield. Op dat moment dacht ik "Okee, jongens, ik heb genoeg gezien" en ik maakte dat ik wegkwam. Gelukkig kwamen ze me niet achterna!

Uiteindelijk reed ik weer naar de N240 en tot mijn verbazing, zag ik vlak voor Medemblik weer die groene legerhelicopter vliegen. Nu nog veel dichterbij en dus groter ook. Weer vloog hij van rechts naar links over de weg en net zo laag als de eerste keer. Yesss....!! Wat dat ding daar deed vertelt het verhaal helaas niet, maar één ding weet ik nu wel. Er mankeert gelukkig nog niets aan mijn waarnemingsvermogen. Pffffff.........het was me het ritje wel!

Radio Veronica

Ik begin steeds meer te genieten van de programma`s van Omroep MAX en niet alleen vanwege mijn leeftijd, maar over de gehele linie zijn het programma`s die zich het beste kunnen meten met mijn favoriete programma`s van de BBC. Maar nu dan gelukkig met Nederlandse onderwerpen, zodat ik eindelijk eens kan genieten van verhalen die betrekking hebben op mijn eigen land.

Een pareltje is het programma "In de voetsporen van de jaren `60", wat wordt gepresenteerd door Philip Freriks. Precies in de roos geschoten en helemaal mijn tijd, want in de beginjaren 60 liep en fietste ik als 16/17 jarige rond in de hoofdstad en begon zo`n beetje de wereld te ontdekken. Wel was het nog allemaal in het "nette" , dus zeker geen sex, drugs en rock en roll voor mij. Dat lag natuurlijk niet alleen aan mij, want zover mijn herinnering reikt, moest dat voor het grootste deel nog worden uitgevonden. Natuurlijk las ik over die ontwikkelingen in de krant, maar dat was voor mij, als schoolgaand MMS-ertje, nog ver van mijn bed.

Ik heb nu twee afleveringen van bovengenoemd programma gezien en begon het al snel te betreuren, dat ik dat programma niet eerder had ontdekt. De eerste aflevering, die ik zag, bracht me meteen al, op het puntje van mijn stoel, toen ze de beelden lieten zien van de triomftocht van de Beatles door de grachten van Amsterdam en ik moest me ervan weerhouden om de het beeld op pauze te zetten om te zoeken of ik mezelf nog ergens kon terugvinden. Dat was natuurlijk onbegonnen werk, gezien de aantallen mensen, die op de bruggen stonden, maar ik weet nog precies waar ik stond. [Zie: 1960-2006--The Beatles in Amsterdam]

De tweede aflevering was nog verrassender. Toen radio Veronica ter sprake werd gebracht, schoot me ineens in gedachte dat ik, samen met mijn broer, in de hoogtijdagen van de zender, eens bij hen in de Hilversumse studio was geweest. De precieze lokatie wist ik niet meer, ,maar toen de Zeedijk werd genoemd, ging er bij mij een lichtje branden. Ja, verhip, zo heette het daar, en toen ik. op tv, beelden zag, van de "studio" [wat wel een heel optimistische benaming was voor dat benauwde kamertje], wist ik het weer allemaal. Geen duur Gooisch pand, maar een normaal huis midden in Hilversum op de Zeedijk. Toen we er waren werd ons in het kort verteld, wat er daar allemaal werd gedaan en lieten ons zien hoe er aan de lopende band programma`s werden voorbereid, die dan op de boot werden uitgezonden.

Dat ik daar kwam is een verhaal apart en is te danken aan kennissen van mijn ouders, die in Dordrecht heel lang naast hen hadden gewoond. De familie Goedhart [als ik me de naam nog goed herinner], hadden een zoon, die, op één of andere manier in die studio werkzaam was, en hij had mijn ouders uitgenodigd, de studio eens te bezoeken. Zij zagen dat blijkbaar niet zitten, maar mijn broer en ik wel. Het was alleen al machtig interessant om daar "in het hol van de leeuw" te zijn en te zien hoe het allemaal in zijn werk ging.

De bedroevende ondergang van de zender is iedereen wel bekend en ook ik heb geluisterd toen op 31 augustus 1974 precies om middernacht de knop werd omgedraaid en de zender zweeg. Wat bleef was de boot, die ik nog jarenlang zag liggen als ik met de auto via vanaf Enkhuizen, via de dijk, naar Lelystad reed. Het aanzicht ervan werd steeds bedroevender, totdat hij uiteindelijk een keer verdwenen was. Wat er later met het schip is gebeurd, daar heb ik geen idee van en ik bleef zitten met de gedachte, waarom die hele affaire rond die "illegale"zender, die terecht zo enorm populair was in die tijd, niet wat sympathieker opgelost had kunnen worden. Daar komt nu nog bij, dat in de digitale wereld van 2023, het eigenlijk helemaal niet meer is voor te stellen, dat men toen, naar de internationale wateren moest varen, om muziek, die een groot deel van de mensen graag wilde horen, te gaan uitzenden.

[Foto: You Tube]

 

24 maart 2023

Ps. Ik was deze week [en nu echt voor de laatste keer] mijn hele digidagboek aan het doorlezen op fouten. Ineens kwam ik een, voor dit stukje, bekende naam tegen, nl. Hansje Goedhart. "Oh", dacht ik meteen, "Dat moet toch maar even bij het stukje over Radio Veronica, want dat kleine jongetje wat mij in het ziekenhuis in 1952] een kaart stuurde, was blijkbaar meer bekend met mij, dan ik dacht". Ha, zo leuk!!!