Hier nummer twee van het drieluik:
DE ROCOCO-BEELDJES VAN MIJN OMA
Geschreven: 4 juni 2023
Alle herinneringen aan deze beeldjes zijn weer aardig komen bovendrijven. Ook staat me nog helder voor de geest, dat ik aan mijn oma verschillende keren gevraagd heb of ik "later" die rococobeeldjes en die albasten "paddestoel" mocht hebben. Waarom weet ik niet, maar ze hadden waarschijnlijk een mysterieuze aantrekkingskracht op mij. En iedere keer als ik het vroeg, zei ze tegen mij: "Jahoor, die zijn later voor jou". Het is bizar, maar al schrijvende realiseer ik me nu, dat ik toen ik daar om vroeg, zij waarschijnlijk nog jonger was, dan ik nu en dat bezorgt me toch wel een beetje een raar gevoel. Wanneer ze de beeldjes aan me gaf weet ik niet meer, maar om te weten of ze haar woord gehouden heeft hoef ik alleen maar even in de kast te kijken.
Het mannetje met zijn rode jas en het vrouwtje met haar witte jurk zien er een beetje smerig uit. De stof van jaren is er helaas niet meer af te krijgen en zoals ik zo vaak hoorde in programma`s over antiek, is het beter om aan die dingen zeker geen poets- en schoonmaaksessies te besteden . Nou, dat heeft prima gewerkt, want ze zien er nu wel oud uit, maar voor mij had de stof wel een beetje minder gemogen . Nu durf ik niet meer, dus ik laat het maar zo. Ze zijn volgens mij gelukkig wel puntgaaf en dat zegt wel wat na zo`n lang leven. Hoe lang, daar is jammer genoeg moeilijk achter te komen. De truc die ik ook leerde uit die antiekprogramma`s, om het onderwerp eens om te draaien, gaat niet op, want aan de onderkant staat helemaal niets. Geen merkje, letter of ook maar iets, om enige houvast aan te hebben, over de herkomst van de beeldjes, laat staan dat ik iets vond over, hoe oud ze zouden kunnen zijn. En aangezien ik helemaal geen aanknopingspunt heb, kan ik er ook geen zoekmachine op los laten. Zelfs zoeken met een afbeelding/foto levert alleen maar een heleboel aanbiedingen van Etsy op. Dat is een website waarop je zelfgemaakte dingen kunt kopen, iets waar ik zeker niet op zit te wachten.
Zelf gok ik erop, dat ze uit de jeugd van mijn oma komen en dat is aan het begin van de 20e eeuw. In het tv-programma "Tussen kunst en kitsch" heb ik ze eenmaal voorbij zien komen. Ik hoopte op een goede uitleg, maar het verhaal was vernietigend, met extra nadruk op het laatste woord van de programmanaam. Ik was op z`n zachts gezegd nogal teleurgesteld en of er nog een leuk prijskaartje aan hing, dat ben ik helemaal vergeten. Het deed een beetje pijn en heb ik ergens heel ver weggestopt. Nu, jaren later, denk ik: "Ach waarom ook, het doet er eigenlijk niet zoveel toe. Ik vind ze apart en ze herinneren mij aan mijn oma. En dat is het belangrijkste".
Zelf gok ik erop, dat ze uit de jeugd van mijn oma komen en dat is aan het begin van de 20e eeuw. In het tv-programma "Tussen kunst en kitsch" heb ik ze eenmaal voorbij zien komen. Ik hoopte op een goede uitleg, maar het verhaal was vernietigend, met extra nadruk op het laatste woord van de programmanaam. Ik was op z`n zachts gezegd nogal teleurgesteld en of er nog een leuk prijskaartje aan hing, dat ben ik helemaal vergeten. Het deed een beetje pijn en heb ik ergens heel ver weggestopt. Nu, jaren later, denk ik: "Ach waarom ook, het doet er eigenlijk niet zoveel toe. Ik vind ze apart en ze herinneren mij aan mijn oma. En dat is het belangrijkste".
