Klimaattransitie
Wat betreft activiteiten van de nutsbedrijven was het vorig jaar [2024] het jaartje wel. Soms gebeurde dit onder de noemer van de klimaattransitie, maar soms ook niet. De straat ging open en weer dicht en soms kwamen er wat tegels ineens te liggen op plaatsen, waar ze eigenlijk niet hoorden. Maar ach, het lag weer dicht en dat was het belangrijkste.
Wanneer de werkzaamheden begonnen weet ik niet meer precies. Ergens in februari was er een glasvezelfirma die nieuwe kabels wilde gaan leggen en die probeerde iedereen over te halen zich dan bij zijn bedrijf aan te sluiten. En als nieuwe firma moet je dan wel aan de bak, want iedereen is, wat betreft zijn of haar kijk-, luister en internet behoeftes al voorzien. Doch men had een groot offensief ingezet tot een mega billboard aan toe.
De eerste tekenen van echte werkzaamheden bij ons in de straat waren parkeerverbodsborden met een heuse wegsleepregeling. Een raar gezicht hoor zomaar langs de stoep in ons kleine straatje. Toch was dit onvermijdelijk, want als je iets in de grond wil stoppen, moet je graven en maak je de straat open. Dan staat al dat blik alleen maar in de weg. De glasvezelkabels werden gelegd door een bedrijf, wiens medewerkers een taal spraken, die ik niet thuis kon brengen. Dat is natuurlijk niet erg, totdat er onderhandeld moest worden over een aansluiting in de voortuin. Maar met wat handen en voetenwerk is dit allemaal prima gelukt en de straat ging weer dicht. Toch bleef het rond die glasvezelfirma nog lang onrustig. De hele zomer waren ze door heel Westfriesland in de weer. Zo erg zelfs, dat als ik onderweg was, ik deze jongens van elke omleiding of wegversmalling de schuld gaf. Toch is van dat glasvezelverhaal het eind helaas nog niet in zicht, want op het moment van schrijven heeft een volgend bedrijf zich alweer aangemeld. Ik snap er eigenlijk niets van. Gaat die nou ook weer kabels leggen en moet die straat dan weer open of gebruiken ze de kabel die er al ligt? Nou ja, de tijd zal het leren.
Maar terug naar het voorjaar van 2024. Na de glasvezelkabelaar, meldde de volgende firma zich. Van die mensen had ik al gigantische vrachtwagens in de straat gezien, maar uit de aankondigingsbrief begreep ik alleen dat er geisoleerd moest worden. Hoe het allemaal in zijn werk ging, was me niet precies duidelijk, maar in deze tijd van klimaatverandering kon het volgens mij beslist geen kwaad. Kosten zouden niet in de huur worden doorberekend, dus liet ik het allemaal maar over mij heenkomen.
Op 11 april stond die voorruitvullende vrachtwagen met een evenzogrote aanhanger voor het huis. De werkers, waarbij de voertaal een Oosteuropees tintje had, begonnen dikke pijpen te voorschijn te halen en door het huis uit te rollen. Via het luik in ons inpandige schuurtje werden de kruipruimte,en de ruimte tussen de spauwmuren volgeblazen met kleine achtvormige stukjes isolatiemateriaal. Wat precies de samenstelling van die troep was, weet ik niet, maar voor het gemak noem ik het maar even piepschuim. Die klus was eigenlijk zo geklaard; maakte weinig troep en beter, de straat hoefde niet open.
Hoewel.....deze actie had nog wel een ander staartje. Nietsvermoedend vroeg ik aan dochter Ingrid begin 2025 even de watermeterstand op te nemen. Nou dat heb ik geweten! Toen ze het deksel van de put bij de voordeur haalde, stond ze perplex. Het hele gat zat vol met piepschuim en de meter was in geen velden of wegen te zien. Ja, ergens onder al die troep, zou hij wel zitten, maar waar? Languit liggend in het halletje probeerde ze hem, met haar armen in dat gat, te vinden. Dat lukte dus niet, want de ruimte die ze met haar handen maakte, werd meteen weer opgevuld door piepschuim, wat overal vandaan kwam. Nadat ze heel veel materiaal uit die put had gehaald en om haar heen op de vloer van het halletje had verzameld, vond ze boos en gefrustreerd eindelijk die gewraakte meter. Weer overeind gekomen en om zich heen kijkend naar het piepschuim op de grond, loog haar commentaar er niet om: "Dat gaat er niet meer in", zei ze kwaad, waarop ik kalm (en ook wel een beetje schuldig voelend) zei: "Nou... als we het eens in een vuilniszak doen en die bovenop de zooi in die put leggen?"
En zo geschiedde....
Toch waren we nog niet van onze persoonlijke klimaattransitie af. In 2023 waren we door de woningbouwvereniging er al via een brief op gewezen, dat ze tzt zonnepanelen op ons dak zouden komen leggen. Op 19 juli 2024 was die "tzt" gekomen en werden de zonnepanelen op het dak gelegd. Hoewel er veel discussies over de financiële afhandeling van die dingen zijn losgebarsten, ben ik er toch wel een voorstander van, want elke vermindering in het gebruik van fossiele brandstoffen, is belangrijk voor de toekomst, daar ben ik echt wel van overtuigd.
Conclusie: Ook in Grootebroek is de klimaattransitie "hot". Alles is en moet duurzaam en groen. Maar toch, bij alles wat er op dat gebied gebeurd, moet ik soms toch wel even grinnikend terugdenken aan mijn jeugd. Toen was er [met andere hoofdrolspelers] iets gelijkwaardigs aan de gang. In die tijd was steenkool de boosdoener en ironisch genoeg, moesten we toen overschakelen op hetzelfde (aard)gas, waar we nu anno 2025 zo snel mogelijk weer vanaf moeten.
18 mei 2025
En ja hoor, twee dagen geleden stond er een mannetje voor de deur van de volgende glasvezelfirma. Ook deze gaat in juli de straat weer open breken en ook deze firma vraagt om toestemming om een aansluiting in je huis te plaatsen. De geschiedenis herhaalt zich. In de begeleidende brief werd al gezegd, "Heeft u al een aansluiting van een andere partij, dan plaatsen we hem er gewoon naast". Wel dat mogen ze in dit geval, want dit was de enige firma, die ik al eens heb overwogen, om naar over te stappen als het eens een keertje fout zou gaan. Maar het is wel de laatste, ik ben het zat. Wat een gedoe, terwijl ik in alle eenvoud dacht, dat alle providers wel gebruik konden maken van hetzelfde kabels, net als vroeger bij de telefoon. Nou niet dus. Het moet toch wel een enorm rotzooi worden daar onder de grond.