Op deze blog schrijf ik allerlei stukjes uit mijn jeugd, gezin en andere zaken, die mij op dat moment bezig hielden.
Op mijn tweede blog heb ik mijn creativiteit los gelaten. Was het eerst borduren en breien, nu is het bijna alleen nog maar haken wat me heerlijk van de straat houdt.
Avalon`s creablog: http://avalon022.blogspot.com/

Vanaf 2005 hou ik een digidagboek bij. Ik heb hierin over vanalles geschreven. Soms schrijf ik drie stukjes in een week en soms duurt het maanden voordat ik weer inspiratie krijg om iets op te schrijven. Dat kan dus vanalles zijn, heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Alle verhaaltjes staan sowieso in pdf formaat ergens prive op laptop of externe schijf, maar ik heb besloten om zo langzamerhand alle verhaaltjes alsnog te publiceren op deze blog. Veel leesplezier.

Ps-1. Al bladerend door de onderwerpen zie ik nu [1-8-2013] dat het een rommeltje is geworden met de lettertypes en grootte van letters. Hoe dat komt weet ik niet. Wel weet ik dat ik ze zo niet gepost heb. Nu [26-2-2021] is het nog steeds niet veel beter. Het is jammer, dat ik niet meer grip heb op de lay-out van de stukjes. Maar goed, ik heb me helaas te houden aan de beperkte mogelijkheden. Het zij het zo, maar een rommeltje blijft het.

Ps-2. De bovenstaande foto is door mij genomen in een goddelijk rustige omgeving in de buurt van Säffle [Midden Zweden] in juni 2012.

zaterdag 30 januari 2021

Het merkwaardige jaar 2021 [januari]

Meer lotgevallen van een gewoon persoontje, die door haar leeftijd ineens in een risicogroep terecht komt.  

Vrijdag 29 januari 2021

In vervolgd op het merkwaardige jaar 2020, kan ik nu al zeggen, dat 2020 dan wel verleden tijd is, het "merkwaardige" en "corona "helaas nog steeds niet. Het is dus onnodig om een nieuwe titel te bedenken, en houd het simpel. Het jaar 2021 is in mijn ogen nog vervelender begonnen, dan zijn voorganger eindigde. De besmettingscijfers vliegen omhoog, de lockdown, die allang niet intelligent meer was, is nog steeds "hard" en sinds afgelopen zaterdag is daar nog eens een avondklok bijgekomen. Die laatste maatregel werd echter bij sommige jongeren, wel de druppel, die de emmer deed overlopen, want dat weekend brak de pleuris uit. Zelfs ziekenhuizen waren het doelwit van de relschoppende en stenengooiende jongeren. Niet normaal natuurlijk en ieder weldenkend mens sprak er schande van. Er werden snel enkele daders berecht en in het buitenland stonden de kranten vol, waardoor Nederland weer eens het gesprek van de dag was. Maar ook dat verdween, zoals gewoonlijk, weer snel in de geschiedenis. Wat helaas blijft, is het enorme gesteggel over die vaccinaties. "Schiet liever op", zou ik zeggen, "Ik zie de oproep ervoor liever gisteren dan vandaag".

Maar ondanks alle commotie, ging het hier als vanouds zijn gang. Het is nog steeds moeilijk en saai en daar voegde de avondklok niets aan toe. Dat was al zo. Ik zie echt geen verschil, want voor het ingaan van die avondklok liep er hier ook bijna geen mens op straat. En de overbuurman loopt, als vanouds, met zijn twee honden, rustig zijn rondje. Logisch, want die arme beesten kunnen hun plas echt geen acht uur ophouden en trouwens, dat mag! Toch is het gek. Ondanks dat ik zonder die beperking, ook nauwelijks na negenen op straat kwam, voelt het raar. Gewoon al het idee, dat het niet mag en een of ander agentje jou staande kan houden, of erger, een bekeuring kan geven! Toch was er één ding waar ik geen moment aan had gedacht. Dochter Ingrid merkte even fijntje op: "Zet wel de kliko vanavond voor negenen buiten, want die vuilnisbakkenlegers komen soms wel heel erg vroeg langs.


Een ander punt is dat de "niet essentiele winkels nog steeds gesloten zijn. Dat begint, zelfs voor mij, die heel lang zonder kan, een beetjewel wat lang te duren. Even, vlak voor kerst kreeg ik het ineens Spaans benauwd met die gammele magnetron en oude vriezer. Wat als die het eens begaven? Dat ging gelukkig snel weer over, maar dat het me toch bleef bezighouden, blijkt uit een fb-post van mij op op 15 januari. En hoewel ze het gelukkig nog doen [afkloppen!!!!], blijft het spannend.