[1e pinksterdag]
Nu we beiden de twee priksessies achter de rug hebben, zit ik even terug te lezen wat een ongelofelijk hectische periode het is geweest. Lange wachttijden aan de telefoon om een afspraak te maken; lange wachttijden voordat je eindelijk terecht kon; een afspraak die vanwege een storm ineens niet doorging, waardoor Karel weer onderaan in de afsprakenrij belandde; een ongelofelijk obstinatie echtgenoot, die midden in de nacht ineens uit bed kwam en zei, dat hij het vertikte om naar Den Helder te gaan, voor zijn eerste prik, en ikzelf, die heel erg in de stress zat, omdat ik niet samen met hem, dat verhipte ding mocht halen en nog langer moest wachten. Achteraf lijkt het allemaal toch heel snel te zijn gegaan en dat is natuurlijk zo, maar de traagheid, waarmee het vaccineren, vooral in het begin ging en de onzekerheid, wanneer ik dan eindelijk een oproep zou krijgen was slopend. Alles is, wat ons betreft, op zijn pootjes terecht gekomen, maar dat heeft wel bijna 3 maanden geduurd.
Ik het begin van de pandemie was ik best wel verlegen over het feit, dat jongeren zich [in mijn ogen] vanalles moesten ontzeggen om ons ouderen te beschermen, nu schaam ik me en ben boos op mijn leeftijdsgenoten, die zich [veilig voelend met twee injecties] zonder mondkapje in de supermarkt rondlopen en voor het gemak ook maar de anderhalve meter regel aan hun laars lappen. Dat vind ik op zijn zachts gezegd, wel erg kort door de bocht. Er zijn nog mensen genoeg, die met smart op hun vaccinaties zitten te wachten, dus het lijkt me niet meer dan normaal, om je nog gewoon aan de regels te houden. Ook al omdat het nog steeds niet echt duidelijk is of je [volledig gevaccineerd] corona niet kan overbrengen op je medemens.
En wat onszelf betreft. Een paar weken geleden, waren we even een ritje aan het maken, toen Karel ineens zei: "Het was toch wel gezellig zo, dat ritje naar Den Helder". Ik ontplofte zowat. Blijkbaar was hij de hele stennis die hij zo midden in de nacht had geschopt, vergeten. Dit keer had hij het geluk, dat ik achter het stuur zat en reed, want ik had hem wel kunnen wurgen. Mannen!!!!!!
