Gisteren zaten dochter Ingrid en ik in de auto te kletsen over muziek. Ingrid is op het moment helemaal weg van Anggun, een franse zangeres van Indonisische komaf, die enkele nummers heeft ingezongen bij Enigma. Ik moest er eigenlijk wel om lachen, dat zij zo onder de indruk is van teksten in het frans, want dit is vanaf de komst van popmuziek begin jaren `60, volkomen genegeerd. Sterker nog, ik kreeg persoonlijk het gevoel dat je met een liefde voor franse chansons, de laatste 50 jaar niet serieus genomen werd, totdat er sinds kort 2 prominente BN`ers er zich mee gingen bemoeien.
.Maar Anggun en Enigma, dat is wel andere koek. De enige aanleiding waarom ik over die chansons begon, was, omdat er in beiden,teksten in het frans gezongen worden, want de voor de rest hebben ze werkelijk niets met elkaar te maken.
Ons gesprek ging door en Ingrid zei op een gegeven moment dat ze in één van de nummers, de zin "Je ne dorme plus" zong. Oh zei ik meteen: "Dat betekent -Ik slaap niet meer-". Het kwam er zo automatisch uit, dat ik verbaasd was over mijzelf en bedacht, dat vier jaar "frans" op school, zelfs al is het ruim 60 jaar geleden, zich behoorlijk in mijn hersens heeft genesteld. En helemaal vanwege die "ne....plus" ontkenning in die zin, wat wil zeggen, dat het geen gewone ontkenning is, maar betekent "niet meer". Jeee, en zoiets rolde er bij mij zomaar uit. Bizar!
Maar goed, eens waren er tijden, dat ik helemaal weg was van de franse taal in de muziek. Nu moet ik er wel bijzeggen dat er in die tijd [eind jaren `50-begin `60] niet veel anders was, want, los van een heleboel nederlandstalige en duitse muziek, vulden Gilbert Becaud, Charles Aznavour, Jaques Brel , Edith Piaf en nog velen meer van hun landgenoten, voor een groot deel de ether. En daar was ik dan, in mijn MMS tijd en les in de franse taal. Frans was één van de zes grote hoofdvakken op school en we waren als de dood voor Mevr. Visser, onze franse lerares en onderdirectrice van de school. Dus deed je wel je best. Alles bijelkaar genomen was ik toen dus druk bezig met die franse chansons.
Daar zat ik dan, gewapend met pen en papier, op de plek waar op de foto mijn opa zit, om te proberen zoveel mogelijk van de tekst te achterhalen. Het werd een oeverloos draaien van de [in het begin] drie kleine grammofoonplaatjes die ik had. Ik weet het nog. Gilbert Becaud met "Et Maintenant", Jaques Brel met "Ne me quitte pas" en Edith Piaf met "Non je ne regrette rien". Later werd mijn smaak wat populairder met o.a. Adamo en Mireille Mattheu. Meestal was ik er alleen mee bezig, maar soms luisterde mijn moeder ook wel eens mee.
Toch lukte dat "songteksten opschrijven" maar deels, want er bleven altijd stukken in zitten die echt niet te verstaan waren, hoe vaak je het ook hoorde en bijna nooit kreeg ik de tekst compleet. Toch vond ik het spelletje blijkbaar leuk, want ook later, toen mijn liefde voor de franse chansons aardig was gesneuveld, moesten engels/amerikaanse songteksten er aan geloven. Dat ging wel iets beter, maar leverde in de praktijk ook niet veel meer op dan halve songteksten en een oeverloos draaien van plaatjes, waar natuurlijk ook niets mis mee was.
Met een glimlacht kijk ik naar het heden. Een liedje? Neem You Tube, Spotify of een andere streamingsdienst. En songteksten? Die zijn er ook te kust en te keur, want het internet staat er vol mee. En als ik dan weer eens heerlijk in de weer ben met mijn grote [gedownloade] verzameling muzieknummers, dan, moet toch altijd nog wel even terugdenken, aan die dagen, dat het krijgen van een songtekst niet zo eenvoudig was, en ik reuze trots was, als ik, na tig keren hetzelfde stuk luisteren, weer een zinnetje uit het liedje begrepen had.
En dan dat bruine kastje, waar mijn vader, achter de glazen ruitjes, de platenspeler had ingebouwd. Op de foto is het allemaal vrij duidelijk te zien. Het was een bijzonderheid voor die tijd. De "pickup", want zo werd de platenspeler bij ons thuis genoemd, was met een serie snoeren verbonden met een knoert van een radio die bovenop het kastje stond. Ik heb heel wat uren in zijn nabijheid doorgebracht, maar als ik de boel eens bekijk met een anno 2022-blik realiseer ik me plotseling, dat de hele constructie, tegenwoordig is te vervangen door een mp3 speler op miniluciferdoosformaat.
