15 augustus 2019
Twee dagen terug [13 augustus] was het linkshandigendag. Daar had ik, voordat ik een oproep van een krant zag, om ervaringen te delen, nog nooit van gehoord. Ik dacht nog even om er op te reageren, maar zoals het meestal gaat, verdwijnt zo`n voornemen op het moment dat ik weer wat anders ga doen en toen ik dat stukje weer tegen kwam, was het te laat.
Nou ja, niet zo erg hoor, dan wil ik op mijn blog er nog wel wat over kwijt. Linkshandig?. Nooit iets van gemerkt natuurlijk als kind. Hoewel..... Mijn schrijfpogingen om letters te fabriceren op 5-jarige leeftijd zetten mijn ouders voor raadsels, totdat ze ontdekten dat alles in spiegelschrift stond. Eenmaal op de lagere school werd daar niet moeilijk over gedaan. Dat was snel opgelost. De spartaanse tijd, dat je een met een rietje op je handen werd geslagen als je je verkeerde hand gebruikte was gelukkig over, maar fout was het anno 1951 nog wel. De oplossing was "kindvriendelijk" en simpel. Met potlood mocht ik links schrijven en met pen moest ik mijn goede hand gebruiken. Heel doeltreffend natuurlijk en binnen de kortste keren schreef ik rechts. Maar dat was dan ook het enige wat ik rechtshandig deed, want zelfs tekenen deed ik nog altijd met mijn linkerhand.
Dat je "linkshandig" kon breien en haken heb ik me nooit gerealiseerd. Hoe kon het ook, want wie het me geleerd heeft [ik denk op school], leerde het me het "gewoon" op de enige manier die er volgens mij was. Dat het ook "linkshandig" kon, ontdekte ik toe ik als handwerkdocente les ging geven op de basisschool. Dat was helemaal te gek. Ik als doorgewinterd linkshandige, kon geen les geven in linkshandig breien. Met mijn nuchtere verstand kreeg ik toen al de indruk, dat de mensen door linkshandig te willen breien, meer problemen maken dan er zijn. Waarom moet het ineens andersom? Ik zag het nut er niet van in. Breien en haken hebben toch eigenlijk niets met links en rechts te maken. Of je de toevoerdraad nou in je linker- of rechterhand houdt maakt toch niet uit? Het is maar hoe je het vanaf het begin aanleert. Maar ja, dat is natuurlijk met schrijven ook, bedenk ik me ineens, dus ik zal dat wel helemaal fout beredeneren.
Ik heb er gedurende mijn verdere leven weinig last van gehad, hoewel ik natuurlijk tegen handelingen aanliep die een beetje lastig waren. Daar heb ik nooit een punt van gemaakt. Het hele leven is aanpassen en er was altijd wel een oplossing. Zelfs voor het "veters strikken". Mijn kinderen hebben toch echt aan hun vader te danken, dat zij dit "diploma" in hun bezit kregen, want dat is het enige wat ik me herinner dat echt niet lukte. Eigenlijk ben ik er wel een beetje trots op linkshandig te zijn, want ik vind het trouwens altijd wel leuk, om ergens "anders" in te zijn dan de grote massa. Helaas/Gelukkig, dat is maar hoe je het bekijkt, heb ik het niet doorgegeven. Kinderen noch kleinkinderen zijn links, dus blijf ik de enige binnen het gezin.
Nu er, ruim 60 jaar zijn verlopen na die bovenvermelde schrijfpogingen en er meer bewustzijn is gekomen voor het fenomeen "linkshandigheid", ben ik er nog steeds wel mee bezig. Ik geloof niet dat mijn mijn hersenen hebben geleden, door die rigoreuze ingreep op hun bestaan, daar op die lagere school in Slikkerveer. Toch ben ik er achteraf best wel kwaad om, want ik zie het nog steeds als een diefstal van mijn identiteit. Is dat overdreven? Ja, misschien wel, want ze wisten niet beter en ik ook niet. En dan nog wat. Vaak wordt er gesuggereerd, dat linkshandigen intelligenter zouden zijn. Geen idee, maar het zou wel leuk zijn!
28 februari 2023
Ieder nadeel heeft zijn voordeel, zei onze "meest legendarische" voetballer eens, en ja hoor hij heeft helemaal gelijk. Ik heb mijn hele leven al lopen mopperen op het feit, dat ze mijn identiteit hebben afgenomen toen ze me, als kind, vele handelingen rechtshandig hebben aangeleerd, terwijl ik tot diep in mijn genen, linkshandig ben. Zo diep zelfs dat ik er eigenlijk een beetje trots op ben en er op 15 augustus 2019 ook al een stukje over geschreven heb.
Maar vanmorgen ineens, toen ik bezig was, al Karel`s stomazakken, die met te kleine gaatjes [lees: fout] waren geleverd, zat goed te knippen, realiseerde ik me, dat het, ondanks mijn gezonde frustratie, toch nog wel eens een voordeel kan zijn, dat ze me bepaalde handelingen rechtshandig hebben aangeleerd. Ik vrees namelijk, dat ik door het vele fanatieke haken, mijn rechterhand behoorlijk overbelast heb, want die doet de laatste tijd, bij alles wat ik doe, behoorlijk veel pijn. Nu ik, zo achter elkaar die gaatjes groter zit te maken, door het wegknippen van heel dik en stug plastic, realiseer ik me ineens, dat mijn linkerhand, met de schaar het zware werk doet, en ik met mijn rechterhand alleen maar het niet al te zware zakje vasthoud.
Nou ja, niet zo erg hoor, dan wil ik op mijn blog er nog wel wat over kwijt. Linkshandig?. Nooit iets van gemerkt natuurlijk als kind. Hoewel..... Mijn schrijfpogingen om letters te fabriceren op 5-jarige leeftijd zetten mijn ouders voor raadsels, totdat ze ontdekten dat alles in spiegelschrift stond. Eenmaal op de lagere school werd daar niet moeilijk over gedaan. Dat was snel opgelost. De spartaanse tijd, dat je een met een rietje op je handen werd geslagen als je je verkeerde hand gebruikte was gelukkig over, maar fout was het anno 1951 nog wel. De oplossing was "kindvriendelijk" en simpel. Met potlood mocht ik links schrijven en met pen moest ik mijn goede hand gebruiken. Heel doeltreffend natuurlijk en binnen de kortste keren schreef ik rechts. Maar dat was dan ook het enige wat ik rechtshandig deed, want zelfs tekenen deed ik nog altijd met mijn linkerhand.
Dat je "linkshandig" kon breien en haken heb ik me nooit gerealiseerd. Hoe kon het ook, want wie het me geleerd heeft [ik denk op school], leerde het me het "gewoon" op de enige manier die er volgens mij was. Dat het ook "linkshandig" kon, ontdekte ik toe ik als handwerkdocente les ging geven op de basisschool. Dat was helemaal te gek. Ik als doorgewinterd linkshandige, kon geen les geven in linkshandig breien. Met mijn nuchtere verstand kreeg ik toen al de indruk, dat de mensen door linkshandig te willen breien, meer problemen maken dan er zijn. Waarom moet het ineens andersom? Ik zag het nut er niet van in. Breien en haken hebben toch eigenlijk niets met links en rechts te maken. Of je de toevoerdraad nou in je linker- of rechterhand houdt maakt toch niet uit? Het is maar hoe je het vanaf het begin aanleert. Maar ja, dat is natuurlijk met schrijven ook, bedenk ik me ineens, dus ik zal dat wel helemaal fout beredeneren.
Ik heb er gedurende mijn verdere leven weinig last van gehad, hoewel ik natuurlijk tegen handelingen aanliep die een beetje lastig waren. Daar heb ik nooit een punt van gemaakt. Het hele leven is aanpassen en er was altijd wel een oplossing. Zelfs voor het "veters strikken". Mijn kinderen hebben toch echt aan hun vader te danken, dat zij dit "diploma" in hun bezit kregen, want dat is het enige wat ik me herinner dat echt niet lukte. Eigenlijk ben ik er wel een beetje trots op linkshandig te zijn, want ik vind het trouwens altijd wel leuk, om ergens "anders" in te zijn dan de grote massa. Helaas/Gelukkig, dat is maar hoe je het bekijkt, heb ik het niet doorgegeven. Kinderen noch kleinkinderen zijn links, dus blijf ik de enige binnen het gezin.
Nu er, ruim 60 jaar zijn verlopen na die bovenvermelde schrijfpogingen en er meer bewustzijn is gekomen voor het fenomeen "linkshandigheid", ben ik er nog steeds wel mee bezig. Ik geloof niet dat mijn mijn hersenen hebben geleden, door die rigoreuze ingreep op hun bestaan, daar op die lagere school in Slikkerveer. Toch ben ik er achteraf best wel kwaad om, want ik zie het nog steeds als een diefstal van mijn identiteit. Is dat overdreven? Ja, misschien wel, want ze wisten niet beter en ik ook niet. En dan nog wat. Vaak wordt er gesuggereerd, dat linkshandigen intelligenter zouden zijn. Geen idee, maar het zou wel leuk zijn!
28 februari 2023
Ieder nadeel heeft zijn voordeel, zei onze "meest legendarische" voetballer eens, en ja hoor hij heeft helemaal gelijk. Ik heb mijn hele leven al lopen mopperen op het feit, dat ze mijn identiteit hebben afgenomen toen ze me, als kind, vele handelingen rechtshandig hebben aangeleerd, terwijl ik tot diep in mijn genen, linkshandig ben. Zo diep zelfs dat ik er eigenlijk een beetje trots op ben en er op 15 augustus 2019 ook al een stukje over geschreven heb.
Maar vanmorgen ineens, toen ik bezig was, al Karel`s stomazakken, die met te kleine gaatjes [lees: fout] waren geleverd, zat goed te knippen, realiseerde ik me, dat het, ondanks mijn gezonde frustratie, toch nog wel eens een voordeel kan zijn, dat ze me bepaalde handelingen rechtshandig hebben aangeleerd. Ik vrees namelijk, dat ik door het vele fanatieke haken, mijn rechterhand behoorlijk overbelast heb, want die doet de laatste tijd, bij alles wat ik doe, behoorlijk veel pijn. Nu ik, zo achter elkaar die gaatjes groter zit te maken, door het wegknippen van heel dik en stug plastic, realiseer ik me ineens, dat mijn linkerhand, met de schaar het zware werk doet, en ik met mijn rechterhand alleen maar het niet al te zware zakje vasthoud.
Oei! Dat komt goed uit, want andersom had ik het never nooit kunnen doen. Komt er toch nog iets goeds van, dat ze me, toentertijd zo onder handen hebben genomen? Ik heb er natuurlijk nooit bij stilgestaan, maar achteraf gedacht, is het wel logisch, want haken is me rechtshandig aangeleerd en knippen doe ik automatisch, en uit mijzelf, met mijn linkerhand. En dan voor de slimme lezers nog even; jahoor, ik knip gewoon met een rechtshandige schaar, want die linkshandige scharen, zijn misschien handig voor anderen, maar daar kan ik niet mee overweg. En geloof me, ik heb het geprobeerd.
