Langs de spoorlijn Hoorn-Medemblik
Geschreven: 1 september 2013
Dagtekening: Opperdoes 1910-2013
Dat overkomt niet veel mensen, dat er
een tentoonstelling wordt ingericht waarin jouw huis centraal staat
en vandaag was ik eindelijk in de gelegenheid om eens te gaan kijken
bij de expositie van de Stichting Historisch Opperdoes die met hun
minitentoonstelling "Langs de spoorlijn Hoorn-Medemblik", de tramlijn door Opperdoes in het zonnetje zette. Ik wilde het al zo lang, maar telkens kwam er iets tussen. Vakantie,
verjaardagen en vooral het zomerseizoen bij de toeristische spoorlijn
zelf, waardoor ik iedere keer naar Hoorn heen en weer moest om mijn
echtgenoot naar zijn vrijwilligersklussen te brengen. Ook vandaag was
het weer raak, maar ik heb hem gezegd dat hij maar even moest
wachten, want nu wilde ik er toch echt even heen. Ik hoopte op wat
onbekende foto`s vanuit de tijd dat wij er nog niet woonden en
gelukkig vond ik er een paar die ik de moeite waard vond. Om er thuis
nog eens lekker van te genieten heb ik de foto`s op de foto gezet.
Niet de beste kwaliteit, maar prima om te zien.
Zo zag het er bij ons in 1915 uit. Er
is eigenlijk niet zo gek veel veranderd, behalve dat er nogal wat
huizen zijn bijgekomen. Het station, perron, en de spoorlijn zijn er
nog steeds. Zelfs de telegraafpalen zijn er weer. Wat een moed
van Sientje Bos om haar was buiten te hangen. Er is weinig
fantasie voor nodig om je voor te stellen hoe die blinkend witte was
eruit ziet als er een stoomtrein is langsgekomen, dus ik neem aan dat
ze goed op de hoogte was van de dienstregeling. De informatie onder de foto is ook niet
slecht. Naar aanleiding van de telegraafpalen en telefoonlijn die op
de foto te zien, geeft het bordje ook aan dat er in dat jaar in
Opperdoes al 4 telefoonaansluitingen waren. Wie dat waren?, Laat me
eens een gok doen. De burgemeester, de notaris, de dominee en de
pastoor. Hoewel een pastoor in Opperdoes, dat lijkt me niet, dus het
zal de politie-agent wel geweest zijn.
Een tweede foto vond ik ook een
juweeltje. Tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling hadden we er al
een discussie over. Volgens kenners klopt er iets niet op de foto en
hoewel ik eerst niet zoveel bijzonders in zag, zie ik het nu ook. Er
klopt er inderdaad iets niet aan het geheel. Het huis met de
pyramide-vormige dak kan nooit hetzelfde zijn als wat nu op de hoek
Zwarte pad/Almersdorperweg staat, of de fotograaf heeft wel een heel
bijzondere truc uitgehaald. Photoshoppen bestond nog niet, dus het
moet een boerderij zijn, die intussen is afgebroken. Wel toevallig
dat het zoveel lijkt op het huis wat nu op de hoek staat, dus
helemaal snappen doe ik het toch niet.
Ook hier staat bij de foto voor mij
nog wat nieuws. Ten eerste wist ik niet dat die sloot, die in 1998
omgebouwd is tot "vijver" een naam had. Tw. "De
mollengrippel" met zijn karakteristieke "stoep"
staan hier duidelijk op de foto. Ten tweede het grote bord met de
tekst "Waterplaats" wat hing op het schaamschot bij de
retirade. Het bord bestaat helaas niet meer, maar de retirade zelf is
op de steen nauwkeurig herbouwd in 1995. De foto moet van na 1921
zijn geweest, want toen is de aanbouw van de keuken gerealiseerd. Ook
heeft men toen helaas het kleine ronde raampje met glas in lood
boven de aanbouw vervangen door een groter. Dat is me bij de
stoomtram verteld. Jammer dat het allemaal weg is. Wel heerlijk
nostalgisch zijn die gordijntjes in zandlopervorm. Dat is voor mij
een echte jeugdherinnering, want mijn moeder had toen ik klein was
zo`n 200 km zuidelijker ook voor de ramen hangen.
In 1968, dus een crisis, wereldoorlog
II en de wederopbouw later, ziet het er behoorlijk uitgekleed uit.
Weg is het hek, opgestookt in de oorlog?, weg is de retirade, had men
de stenen nodig? en het perron ziet er ook uit, alsof het jaren niet
is gebruikt. Alles ziet er wat sjofel uit. Geen wonder want de lijn
werd al jaren niet gebruikt. In 1968 startte men met stoomtramritten
en kwam er weer leven in de brouwerij. Voor het station zou herstel
helaas nog jaren duren; lange jaren van leegstand en achteruitgang.
April 1998 pas betrokken wij de woning, na een precicieuze renovatie,
waarbij de uitvoerders de tweede foto van dit stukje ferm in hun
achterzak hadden zitten. Zelfs de buitenlampen zijn hetzelfde.
Het overgrote deel van de
tentoonstelling toont dus foto`s vanuit de tijd, die ik zelf hier heb
meegemaakt. Ook veel foto`s waren van mij. Geen wonder want ik zat
altijd vlakbij als er iets gebeurde en soms werd ik zelfs ingeseind
dat ik even mijn mijn fototoestel op het perron moest gaan staan, of
uit het raam moest gaan hangen. Daarom vind ik het ook superleuk dat
nu blijkt dat ik dat allemaal niet voor niets heb gedaan.