Ik werd door Huib Binkhorst genomineerd om 10 dagen lang een vakantiefoto op fb te zetten. Dat is heel erg leuk, want hoe pak je in vredesnaam de 10 mooiste of interessantste foto`s uit een foto verzameling van 24.000 vakantiefoto`s. Dat werd dus een heerlijk middagje zoeken en hele fijne herinneringen ophalen. Het is gelukt, maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik een heleboel foto`s tekort doe, die ik er net zo goed bij zou willen hebben. Maar ja, helaas, een volgende keer dan maar. Op fb zette ik ze zonder commentaar, maar ik vind het toch wel heel erg leuk om alsnog te vertellen waar en wanneer ze genomen zijn en er nog wat meer bij te kunnen vertellen.
Gisteren [zaterdag 3 april 2021] plaatste ik de eerste:
Nadat we in de zomer van 2013 over de mooie oude Menai-bridge, het eiland Anglesey op reden, zagen we het kleine dorpje, met de nietszeggende naam "Lanfair" op de borden al snel. Dat Lanfair een alledaagse verkorting is voor het "Lanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch", wisten we natuurlijk, maar dat ik getracteerd zou worden op een heus stationsbord was een extraatje. Jammergenoeg kwam er geen trein aan, maar ja, een mens kan ook niet alles hebben. Het was er rustig en ik kon dus met gemak vanaf een bijna lege parkeerplaats, deze foto maken.
[Vertaling: "The church of St. Mary of the pool of the white hazels near the fierce whirlpool and the church of St. Tysilio of the red cave" of "De parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot" [Even geleend van Wikipedia]
Eerste paasdag: zondag 4 april 2021
Dit is een foto`s, die ik koester. Nog steeds als ik er naar kijk, hoor ik het geklikklak van de paardenhoeven. In de zomer van 1990 waren wij op het eiland Man. Hier rijden we mee met de paardentram op de Promenade van Douglas. Het was een bijzonder jaar. Ten eerste vanwege de kennismaking met Maurice en Pauline Johnson en hun ongelofelijk hartelijke ontvangst in hun huis en het het meemaken van de Centennial of the Isle of Man tramway. Ook hebben wij dank zij Maurice en Pauline heel veel gezien en geleerd van/over het eiland, wat voor ons daardoor een heel dierbaar plekje is geworden, daar midden in de Ierse Zee.
Tweede paasdag 5 april 2021
Deze bruggen rijden was een enorme belevenis. Hoewel, het was een duur ritje, waar ik voor ik er aan begon, toch wel even over na moest denken. In de zomer van 2012 reden wij naar Zweden. Eerst over de Grote Belt brug [32 euro tol] en daarna over de Oresundbrug [foto] waarvoor we maar liefst 44 euro moesten aftikken. Maar het was het meer dan waard. Zo rijdend op de brug geeft het je een gevoel, dat je toch maar een heel klein persoontje bent in een enorm grote wereld". Maar je wilt niet weten hoe ik deze foto`s maakte. Het enige wat ik erover kwijt wil, is dat ik gelukkig een camera had met een polsbandje had, want met een telefoon was het nooit gelukt.
Dinsdag 6 april 2021
Niet alleen de brug [zie gisteren] maar ook deze tunnel was een ongelofelijke belevenis om te rijden. De "Lærdalstunnelen" is met z`n 24,5 km, de langste tunnel ter wereld. Hij bevindt zich tussen Aurland en Lærdal in Noorwegen. Om de ca. 6 km is er in de tunnel een rustpunt ingebouwd. Hij is daar wijder [een "rock chamber"], heeft speciale verlichting en het is mogelijk er even te stoppen. Vooral die speciale verlichting vond ik heel prettig, want die 24,5 km tunnel rijden, is echt een aanslag op je ogen.
Precies in het midden, dus bij het tweede rustpunt, vielen we met ons neus in de boter. In het verruimde gedeelte stonden een stuk of 10 oldtimer vrachtwagen geparkeerd en was duidelijk dat de berijders daarvan, net op dat moment hadden afgesproken, elkaar te ontmoeten. Zij stonden in groepjes bij elkaar of liepen elkaars vrachtwagen te bewonderen. Uiteraard zijn wij daar gestopt om even een kijkje te nemen. Het was een gezellige boel zo midden in die tunnel. Na een poosje reden ze onder een oorverdovend getoeter, wat nog eens extra hard doorklonk in die tunnel, allemaal achter elkaar weg. Een prachtgezicht [en geluid]!!
Woensdag 7 april 2021
Eigenlijk zou ik hier het spelletje moeten toepassen van "Waar is dit?". Maar okee, daar zijn we nu niet mee bezig. Helemaal overdonderd, na jaren niet in de trein te hebben gezeten in 2018, door de vele veranderingen, stond ik op het stationsplein van Rotterdam en keek naar boven.
Donderdag 8 april 2021
Een van mijn favoriete plekken op deze wereld. The Cob in Porthmadog [North Wales]. Gebouwd als dijk om het laaggelegen bouwland daar te beschermen tegen de zee, werd het later de belangrijkste route om, de in Blaenau Ffestiniog gewonnen leisteen, per spoor naar de zeehaven in Portmadog te brengen. Ik was in 2013 zo`n 100 meter langs het spoor gelopen , keek 360 graden om jm heen en voelde me heel nietig, tegenover de grootsheid van de schitterende omgeving.
Vrijdag 9 april 2021
De "Carrick-a-Rede" touwbrug in Noord-Ierland. Op 5 juni 2002 wiebelden we naar dat kleine eilandje met diep onder ons, de woeste golven, die op de rotsen beukten. Het riep dus veel herinneringen op, toen ik begin dit jaar, de brug, prachtig door computeranimaties verwerkt, terugzag, in de schitterende serie Game of Thrones.
https://avalon045-avalon.blogspot.com/2021/01/carrick-rede-rope-bridge.html
Zondag 11 april 2021
The Giant`s Causeway
Vandaag een plaatje van de plek waar, volgens de legende, de Ierse reus Fionn mac Cumhaill een pad door de zee naar Schotland bouwde om met zijn Schotse tegenhanger Benandonner te vechten. Deze rotsformatie, met zijn 6-hoekige basaltzuilen, aan de Noord-Ierse noordkust, zouden zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting, zo'n 60 miljoen jaar geleden. Wij waren daar in de zomer van 2002.
Maandag 12 april 2021
Goede vrienden hebben ons verleid om in 2004 eens een heel andere kant op te gaan. Wij waren met hen in Wallis, Zwitserland en dan moet je de Gornergratbahn en de Matterhorn natuurlijk niet overslaan. Een schitterende reis om nooit te vergeten!!!!
