Jahoor,
het moest er toch van komen. Gisteren een tomtom gekocht. Al meer dan
een jaar had ik allerlei uitvluchten geuit voor iedereen die, heel
lief, dacht mij een goede raad te geven om zo`n apparaat te kopen.
"Ja heus, het zou heel wat eenvoudiger worden voor mij, nu
Karel uitgevallen was als mijn kaartlezer". Dat mocht allemaal
wel waar wezen, maar toch woog dat volgens mij niet op tegen het feit
dat iedereen mij kon traceren en de wetenschap dat het verhipte ding
allerlei signalen zou gaan geven als ik te wat hard reed en dat deed
mij beslissen dat ik het toch echt niet wilde. Maar de druk van
buitenaf werd steeds groter en een paar fikse zoektochten de laatste
maanden hielpen ook niet echt om die druk te verlichten. Een week
geleden kwamen Arie en Karel thuis met de opmerking: "Wij hebben
beslist, dat jij een tomtom moet kopen". Jahoor, jullie
beslissen maar even. Ik moet dan weer aan de gang om dat apparaat te
leren kennen, sputterde ik weer tegen. En natuurlijk was dat ook zo,
maar ik begon steeds meer te piekeren en mijn tegenstand begon een
beetje te breken denk ik. Een grote duw in mijn rug was het bezoek
aan Rob, waar we dit onderwerp ook nog besproken hadden en het
superenthousiaste mailtje van hem een dag later trok mij over de
drempel. Hij had precies in dezelfde situatie gezeten en niet zo als
ik de eeuwige twijfelaar, gewoon een tomtom gekocht. Hij gaf mij een
goede raad wat merk en type betreft en in de wetenschap dat ik bij
problemen bij hem zou kunnen aankloppen stapte ik in de auto en reed
naar de winkel.
In
Bovenkarspel kocht ik de tomtom, reed naar Ingrid die ik uit een
stoombadje sleurde, en we installeerde het ding. Nou ja installeren
is wel een groot woord, het is eigenlijk doodsimpel, we zetten er het
adres van Suzanne in en rijden maar. Dikke pret. Suus werd van de
bank en uit haar middagslaapje geplukt en we gingen met z`n vieren [Eva
het tomtom stemmetje was er ook bij] naar Opperdoes. Geweldig, dat
was leuk. In Opperdoes, netjes afgeleverd door de tomtom, moest Karel
natuurlijk ook nog meedelen in de lol. Nou ja dat was niet moeilijk
want Ingrid en Suzanne moesten weer naar huis, dus, hup, Suus d`r
adres erin en rijden maar. Nu zouden we dan toch maar eens wat anders
gaan uitproberen. Dus juist niet doen wat Eva zei, en ervaren hoe ze
dat oplost. Ik verbaasde me hoe snel die tomtom zich aanpaste aan
mijn capriolen en het gaf me een enorme opkikker om te weten hoe het
gaat als ik echt in de problemen zou zitten.
Vandaag
naar Abcoude ging mijn proef natuurlijk verder. Ik ervoer dat het
geluid zich netjes aanpast aan de snelheid zodat hij zelfs voor mij
heel goed te verstaan is. Ook kan ik, zeker op de snelweg, nog wat
muziek aanzetten, wat wel fijn is want op die lange afstanden heb je
weinig informatie om naar te luisteren. Op de ring traceert hij
feilloos de 80 km. zone en de detectiepoorten. Dat was wel even
schrikken want ik was eerst bang dat ik te hard reed. Dat was niet
het geval en wat dat betreft stelde Ingrid me later gerust. Hij gaat
pas iets aangeven als je ongeveer twintig km. te hard rijdt. Nou dat
is dus geen probleem, dat doe ik zelden tot nooit. Ik moest met oma
naar Mijdrecht, dus kon die ook meedelen in de lol. Dat was voor haar
natuurlijk ook helemaal nieuw en de meeste pret had ze om mijn
antwoorden tegen dat apparaat. Want dat is wel een "nadeel".
Je bent continu geneigd antwoord te geven. Zo in de trant van "Ja,
schat, okee!", of "Nee, meid dat doen we nu even niet".
Lieve mam, ze voelde zich steeds aangesproken.
Een
laatste ding moest ik nog instellen. In de haast om de boel uit te
proberen hadden we gisteren het invoeren van het thuisadres
overgeslagen. Dat zat me niet zo lekker. Na vier voorkeuzemenu`s te
hebben doorgeworsteld vond ik die optie gelukkig ook. Wauw, daar kan
ik dus echt mee thuiskomen. Letterlijk en figuurlijk.
Geschreven: Opperdoes, 16 juli 2008
Dagtekening: 16 juli 2008
