Ouders op vakantie

Mijn ouders hadden vakantiegewoontes die ik nog nooit in een gezin ben tegengekomen. Allereerst maakten zij zonder kinderen een grote autorondreis van twee tot drie weken en daarna maakten zij nog een klim of wandelvakantie naar een van de Duitse middelgebergten met ons.

Mijn vader moet trouwens net als ik wel een enorme liefde voor autorijden hebben gehad want hij heeft bij die grote reizen gigantische aantallen kilometers gemaakt en zij gingen meestal richting Italie, Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk. Met z`n drieën want An Capel, een huisvriendin ging ook mee. Na die vakanties hadden ze nog maanden napret, want de enorme aantallen foto`s werden verwerkt in een schitterend vakantiealbum. Via een compleet scenario werden di albums op maat gemaakt en profssioneel ingetekend door mensen van An`s werk [Uitgeverij Elsevier] waarna ze nog weken nodig hadden om die stapels foto`s in te plakken. Dat alles in tweevoud zodat mijn ouders en An er beide een album aan overhielden. Later zijn de foto`s overgegaan in dia`s en die staan nu nog in grote getale op zolder in Abcoude.

Mijn broer en ik bleven dus thuis. De reizen werden gepland buiten de schoolvakanties, zodat we in de oppasperiode nog gewoon naar school gingen. Dat maakte de zaak een stuk eenvoudiger voor de oppas, waarvan ik me er eigenlijk maar één goed kan herinneren. Tante Dirkje! een surrogaat tante waarvan ik totop heden niet weet hoe die in de familie paste. Een best mens hoor, niets op aan te merken en achteraf denk ik dat zij het ook niet al te gemakkelijk zal hebben gevonden. Ik weet nog precies hoe het voelde, vechtend tegen je tranen de auto uitzwaaien, want ja je wilde je toch niet laten kennen.

Een keigoede actie van mijn moeder heeft mij in ieder geval die weken doorgeholpen. Zij had voor iedere dag een klein cadeautje gemaakt, zodat we daar naar toe konden leven. Dit was echt klasse en ik zie de doos nog staan, in de kast onder de trap. Wel heel erg lief was dat ik tijdens een gesprek heel kort geleden hoorde dat mijn moeder het er ook niet zo gemakkelijk mee heeft gehad. De vakanties waren uiteraard geweldig maar het achterlaten van ons was voor haar ook verre van gemakkelijk. Echter de terugkomst vergoedde veel. Cadeautjes waren er te over uit allerlei onbekende oorden.

Het feit dat zij zonder ons op vakantie gingen vond ik weliswaar niet leuk, maar wel doodnormaal. Daar dacht ik niet over na. Het zou voor ons te lang en te saai zijn. Dat is volkomen waar, deze reizen waren totaal ongeschikt voor kinderen. Wij hadden onze eigen vakanties en ik vond het fijn om die buitenlandse reizen te maken. Dat kwam in die tijd nog niet zoveel voor. Het was heel lief voor ons speciaal nogmaals op reis te gaan en ik moet toegeven dat ik daardoor een hoop van de wereld gezien heb. Maar mijn vader zou mijn vader niet zijn geweest als hij in zijn enthousiasme niet een ding was vergeten. Om ook eens aan ons te vragen wat we nou precies zouden willen en of we die vakanties nou wel echt leuk vonden. Als kind sputter je niet zoveel tegen en zeker niet tegen een persoon als mijn vader, maar ook hij moet donders goed hebben geweten dat ik een broertje dood had aan wandelen en klimmen, dat heb ik echt wel laten merken. Trouwens wat dat betreft ben ik geen spat veranderd. Lopen om te lopen vind ik nog steeds flauwekul. Ik wil veel kunnen zien en dat gaat me lopend veel te langzaam. 

Geschreven: Opperdoes, 4 maart 2006

Dagtekening: eind jaren `50