Vanaf 2005 schrijf ik korte stukjes in dit digitale dagboek. Dat kunnen er drie per week zijn, maar soms ook, schrijf ik maanden niet. Waarover ik schrijf, dat kan vanalles zijn. Heel persoonlijke dingen, wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, herinneringen uit mijn jeugd en de tijd dat we met onze kinderen als gezinnetje samenwoonden, vakantie- of dagtripverhaaltjes, maar ook gekke, droevige of gewoon dagelijkse dingen die ik om mij heen registreer en waarover ik het leuk vind iets te schrijven. Op de foto hierboven sta ik, in de zomer van 1987 in de tuin van één van de grote herenhuizen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Daar stond een grote "spiegelbol", waarmee ik mezelf op de gevoelige plaat zette. Een selfie dus van ruim 35 jaar oud en ook van ver voordat dat het woord "selfie" werd uitgevonden. Erg scherp is de foto helaas niet, maar ja, wat kan verwachten van zo`n oude foto, die al heel wat heeft meegemaakt vanaf een opname op een 35 mm fotorolletje tot een computerbestandje in het digitale tijdperk. Toch vind ik hem nog steeds de moeite waard om hem eens in het zonnetje te zetten.

dinsdag 31 januari 2017

Voetbalgekte

Met mijn laptop op schoot zit ik hier heerlijk in de schaduw mijn stukje te tikken. Het is schitterend weer en in de zon zitten laat je wel uit je hoofd want dat is veel te heet. Opperdoes is een rustig dorp en zeker op zondag is het er rustiger dan in de omliggende dorpen. Dat komt voornamelijk door het grootste deel van zijn bewoners. Die zijn diep gelovig en respecteren de zondagsrust ten volle. Toch is het deze zondag anders. Hoor ik normaal toch zo af ten toe wel eens een auto over de overweg rijden, dat is nu ook niet het geval. In de afgelopen twee uur heb ik twee auto`s gezien en één oud dametje op de fiets. Verder volledige stilte. Op een gegeven moment snerpt er een knalharde toeter door de stilte. Ja verhip dat is dus 1-0 voor Nederland. Daar hoef ik dus ook niet mijn lekkere plekje voor te verlaten, ik wordt zo wel op de hoogte gehouden. Want dat is het dus, op dit moment zit iedereen aan de buis gekluisterd vanwege het WK voetballen, zelfs in Opperdoes op zondag. Lachend ga ik verder met mijn stukje. Dat voetballen dat hoeft voor mij allemaal niet zo. Sport is goed, maar dit is geen sport meer, er is teveel geld mee gemoeid en er staan teveel belangen op het spel. Ik geniet van het feit dat iedereen van de weg is en het niet mee hoeven doen met al die stress. Ik irriteer me er ook niet aan, waarom zou ik, als ze mij er maar niet mee lastig vallen. Ik heb reuze lol van de gekte eromheen en de versieringen vind ik geweldig. Ik vind deze dagen heerlijk. Ik kan ik lekker gaan doen wat ik zelf wil, het is overal even rustig. Het mooie weer is nog een extra bonus.

Daarom hoop ik dat Nederland het nog een tijdje volhoudt want zolang hou ik die heerlijke rustige uurtjes. Soms blijf ik in de tuin en soms ook stap ik in de auto. Totaal ongevaarlijk op uitgestorven wegen rijdt je dan door de stad en de polder. De fijnste ervaring was vier jaar geleden tijdens de finalewedstrijd. Toen stond ik op het drukste kruispunt in Hoorn. Het stoplicht is rood, maar behalve ikzelf is er niemand op het kruispunt te vinden. Dat is echt een gekke gewaarwording hoor.


Geschreven: Opperdoes, 11 juni 2006
Dagtekening: 11 juni 2006