Grappig
is het. Ik ben ik heerlijk bijna drie weken met vakantie geweest is
en toch verbaast het me iedere keer weer, dat als ik tenslotte weer
mijn vertrouwde straat in rij er helemaal niets veranderd is. In mijn
gevoel ben ik jaren weggeweest en in mijn eigen straat lijkt het wel
of de tijd heeft stilgestaan. Natuurlijk is dat niet zo
verwonderlijk, want de verandering die ik denk in de straat te vinden
zit in mezelf. Ik heb weer vele ervaringen opgedaan en mijn hoofd zit
vol met nieuwe herinneringen. Ik bekijk dus die straat met een beetje
andere ogen.
Toch
heb ik altijd wel een beetje moeite met thuiskomen. Ik wil niet
meteen weer in het vertrouwende patroon terugvallen, want ik wil dat
vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden. Toch lukt het voor geen
meter, en wordt ik binnen de kortste keren met met neus op de
realistische feiten gedrukt. Mijn lieve echtgenoot weet niet hoe snel
hij de auto uit zal uitpakken; we moeten die avond natuurlijk ook
nog iets eten en de stapel vuil wasgoed wordt ook niet minder, door
er alleen maar naar te kijken. Nog even nadromen is niet echt aan de
orde.
Toch
zijn er ook wel weer fijne dingen natuurlijk. Het leukste vind ik om
alle leuke bagage, zoals souvenirs, kaarten en computertroep op een
grote hoop op de tafel te verzamelen en die dan maar voorlopig te
laten liggen. Dan heb ik nog een beetje het gevoel dat er iets
bijzonders was en dat nog niet alle spullen weer in de kasten
verborgen zijn. Ook is het leuk om midden op die volle tafel alle
foto`s op de computer te zetten en omgeven door al die tastbare
herinneringen doe ik mijn best om weer "thuis te komen".
Maar
ook dat duurt niet lang. Een stapeltje post vraagt mijn aandacht en
de volgende ochtend pak ik de stapel kranten en werk die
chronologisch door. De kinderen komen weer met hun verhalen en
problemen en het is toch ook wel weer fijn om weer de vertrouwde
dingen om je heen te hebben. Ik ziet weer evenementen in de krant die
ik zou kunnnen gaan bijwonen en de Pinksterdagen staan voor de deur.
Ook het weer is weer onbelangrijk geworden. Zon is fijn maar als het
regent, nou ja jammer dan, we hoeven niet zonodig iets te gaan
ondernemen.
Ik
ben weer thuis. Ben nog zeker weken bezig om alle foto`s te verwerken
en ook de dagboekverhaaltjes wil ik nog in een mooie vorm in mijn
digidagboek verwerken. Dat is fijn, want zo ben ik nog poosje bezig
en blijf ik nog een tijden in gedachten in ons schitterende
vakantieland.
Geschreven: Opperdoes, 16 juni 2011
Dagtekening: 5 juni 2011