Thuiskomen

Grappig is het. Ik ben ik heerlijk bijna drie weken met vakantie geweest is en toch verbaast het me iedere keer weer, dat als ik tenslotte weer mijn vertrouwde straat in rij er helemaal niets veranderd is. In mijn gevoel ben ik jaren weggeweest en in mijn eigen straat lijkt het wel of de tijd heeft stilgestaan. Natuurlijk is dat niet zo verwonderlijk, want de verandering die ik denk in de straat te vinden zit in mezelf. Ik heb weer vele ervaringen opgedaan en mijn hoofd zit vol met nieuwe herinneringen. Ik bekijk dus die straat met een beetje andere ogen.

Toch heb ik altijd wel een beetje moeite met thuiskomen. Ik wil niet meteen weer in het vertrouwende patroon terugvallen, want ik wil dat vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden. Toch lukt het voor geen meter, en wordt ik binnen de kortste keren met met neus op de realistische feiten gedrukt. Mijn lieve echtgenoot weet niet hoe snel hij de auto uit zal uitpakken; we moeten die avond natuurlijk ook nog iets eten en de stapel vuil wasgoed wordt ook niet minder, door er alleen maar naar te kijken. Nog even nadromen is niet echt aan de orde.

Toch zijn er ook wel weer fijne dingen natuurlijk. Het leukste vind ik om alle leuke bagage, zoals souvenirs, kaarten en computertroep op een grote hoop op de tafel te verzamelen en die dan maar voorlopig te laten liggen. Dan heb ik nog een beetje het gevoel dat er iets bijzonders was en dat nog niet alle spullen weer in de kasten verborgen zijn. Ook is het leuk om midden op die volle tafel alle foto`s op de computer te zetten en omgeven door al die tastbare herinneringen doe ik mijn best om weer "thuis te komen".

Maar ook dat duurt niet lang. Een stapeltje post vraagt mijn aandacht en de volgende ochtend pak ik de stapel kranten en werk die chronologisch door. De kinderen komen weer met hun verhalen en problemen en het is toch ook wel weer fijn om weer de vertrouwde dingen om je heen te hebben. Ik ziet weer evenementen in de krant die ik zou kunnnen gaan bijwonen en de Pinksterdagen staan voor de deur. Ook het weer is weer onbelangrijk geworden. Zon is fijn maar als het regent, nou ja jammer dan, we hoeven niet zonodig iets te gaan ondernemen.

Ik ben weer thuis. Ben nog zeker weken bezig om alle foto`s te verwerken en ook de dagboekverhaaltjes wil ik nog in een mooie vorm in mijn digidagboek verwerken. Dat is fijn, want zo ben ik nog poosje bezig en blijf ik nog een tijden in gedachten in ons schitterende vakantieland.

Geschreven: Opperdoes, 16 juni 2011

Dagtekening: 5 juni 2011