Déja vu

Tweede kerstdag 1994:

Loc. 16 trekt de goed bezette en in kerstsfeer versierde rijtuigen 61, 65 en 62 door een druilerig­ Westfries landschap naar Wognum. Vreemd hoor zo in de winter, geen koeien in het weiland, geen bloemenveld bij Wognum, en ook de eenden en zwanen laten verstek gaan. De vrijwilligers van de restaura­tie, die van te voren de tafels in kerstsfeer gedekt hebben serveren de erwtensoep en roggebrood met spek zo feestelijk alsof het lijkt dat we in een vijf sterren restaurant te­recht gekomen zijn. In Wognum aangekomen staat een enthousiast zwaaiende en bel­lende kerstman, die ons naar café "Het Boemeltje" begeleidt. Voor ieder kind heeft hij een cadeautje en de meeste van hen willen ook zijn schoot wel uitproberen tot groot genoegen van de fotograferende ou­ders. ­

In een gedachtenflits zie ik kerst 1979 voor mij. Hetzelfde druilerige weer, dezelfde stoomtram, dezelfde kerstman en dezelfde schoot. Een beetje verlegen ging zij toen bij de kerstman op z`n knieën zitten.

Weer terug in 1994 staat Suzanne mijn nu 21-jarige dochter naast mij en ik vraag: "Wil je nog een keer?" Een lacherig protest is haar eerste reactie. Dan stap ik naar de kerstman toe en zeg tegen hem: "U heeft mijn dochter als klein meisje nog op schoot gehad. Waarop hij antwoordt: "Dat kan kloppen, want ik kan me dat meisje van Haarsma nog wel herinneren. Suzanne en ik schieten beide in de lach, toch wel twijfelend aan zijn antwoord. Ikzelf wijd zijn bevestigende antwoord het feit dat Karel naast mij staat en hij dus door hem wel weet wie we zijn. Daarna leggen aan de kerstman uit dat dat kleine meisje een beetje veranderd is in die 15 jaar maar dat ze nog steeds datzelfde kleine meisje is wat toen in haar bruine jasje op zijn schoot heeft gezeten. Gelukkig voor mij laat ze zich door de kerstman overha­len om nogmaals op zijn schoot plaats te nemen zodat een ge­schiedenisherhalende foto kan worden ge­maakt.

Geschreven:26 december 1994

Dagtekening: 26-12-1979 en 26-12-1994