Dodenherdenking

Zelden heb ik er zo over nagedacht als vanmiddag. Ik moest om 4 uur nog even een boodschap doen bij AH in Nibbixwoud en ik rij dus heel rustig door de polder die kant op. Ineens zie ik in Midwoud een vlag halfstok hangen. O, ja dat is waar ook. Dodenherdenking vanavond. De gemeente Noorder-Koggenland heeft ons gevraagd pas na zes uur vanavond de vlaggen uit te hangen, dus ik had ik ze nog niet gezien. Ook had ik er even nog niet aan gedacht. Ik krijg een wee gevoel in mijn binnenste. Daar rij ik dan in vrijheid door een schitterend landschap. Veel uitbundig gekleurde bollenvelden en uitzonderlijk mooi weer. Dan moet ik toch wel even denken dat het de verdienste is van mensen die er hun leven voor hebben opgeofferd dat ik dat kan doen. Daar sta je echt niet zo vaak bij stil. Misschien ben ik een beetje gedeprimeerd, maar ik vind het toch wel frappant dat me dat ineens overviel. 

Terugkomend uit Nibbixwoud zit ik buiten in de schaduw dit stukje te tikken. Straks zullen we ook de vlag halfstok hangen. Nog verder nadenkend over die dodenherdenking kom ik maar tot een conclusie. Dat ik hier zo rustig zit te tikken is niet zo gewoon als het allemaal wel lijkt. Het had zo`n 6 0 jaar geleden wel eventjes anders uit kunnen pakken. Vandaar dat ik één ding zeker weet. Ik heb het mijn hele leven al gedaan en ik zal het blijven doen. Vanavond om acht uur hou ik twee minuten mijn mond en zal aan hen denken, want dat is wel het minste wat ik aan ze verschuldigd ben.  

Geschreven: Opperdoes, 4 mei 2006

Dagtekening: 4 mei 2006