We hadden al een tijdje een trip naar Rheinberg in Duitsland op het oog en het kwam door Suus haar werk net zo uit dat we die dag oostwaarts gingen. Na Rheinberg, waar we een uiterst moderne supermarkt bezochten, had ik nog een tweede uitstapje bedacht en die ging naar de Schwebebahn in Wuppertal. Ik had daar al het nodige van gehoord en mijn nieuwsgierigheid was bij het zien van enkele foto`s bij een kennis al behoorlijk aangewakkerd. Na een bezoek aan een site waar nog meer beelden te zien waren was ik overtuigd dat ik dat zelf wel eens wilde zien. Helaas was het een beetje afzien vanwege de temperatuur, maar dat mocht de pret beslist niet drukken.
In Wuppertal aangekomen hadden we de bahn snel gevonden. Je kon hem ook eigenlijk niet missen, want dat ding is beslist niet over het hoofd te zien. Een futuristisch bouwwerk, waarvan je zou denken dat het iets is van de laatste jaren, maar niets is minder waar, want in mei 2001 heeft het zijn 100 jarige bestaan gevierd, Over de schoonheid van het geheel heb ik zo mijn twijfels, maar gemakkelijk is het wel. Je hebt totaal geen last van het overige verkeer en ook andere obstakels zitten meestal niet in de weg.
Nadat we ingestapt waren voor een ritje gaf het een totaal ander beeld. Een groot gedeelte van het traject loopt boven over de rivier de Wupper die hier niet meer is dan een bergstroompje. Langs de kant veel badgasten die enige verkoeling zochten in het water, zelfs midden in de stad.
Frappant vind ik de plaatsing van de stations. Tussen de huizen geklemd lijkt het allemaal nogal een benauwde bedoening.
De laatste foto`s zijn in dezelfde straat genomen als de eerste, alleen nu van boven af.
Conclusie: een bloedhete dag met een bijzondere railervaring. Zittende in een tram die als het ware op zijn kop gebouwd is. Je hangt aan de wielen, die evenals de koppeling aan de bovenkant van het tramstel zijn bevestigd. De omgekeerde wereld!
Geschreven: Opperdoes, 2 augustus 2006
Dagtekening: 27 juli 2006